Τελικά ποιος φταίει για την κατάντια της χώρας μας? Στην αρχή έφταιγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, μετά, δειλά δειλά, ειπώθηκε ότι φταίνε όσοι σπουδάζουν και σπούδασαν και έχουν απαίτηση, άκουσον άκουσον, να δουλέψουν πάνω σε αυτό που σπούδασαν. Μετά βρήκαμε ότι φταίνε και οι 300, όχι του Λεωνίδα οι άλλοι, μετά ότι φταίνε οι αριστεροί, μετά ότι φταίνε οι Πακιστανοί, Αφγανοί και γενικά όσοι είναι στην Ελλάδα και το χρώμα τους δεν είναι το συνηθισμένο και γενικά όποιος δεν μιλάει ελληνικά ή δεν είναι αρκετά Έλληνας. Το τελευταίο ειδικά θα αποφασιστεί από άτομα που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον Σωκράτη, από τον Ισοκράτη, τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο, γράφουν άπταιστα greeklish και δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την αρχαία και τη νεότερη ιστορία της χώρας που παρουσιάζονται ως προστάτες και λυτρωτές.
Ποιος όμως φταίει πραγματικά για το σημείο που έχουμε φτάσει? Μπαίνουμε αισίως στον 5ο χρόνο της κρίσης στην Ελλάδα και το σχέδιο δείχνει να δουλεύει ρολόι. Έχουμε πειστεί ότι κρίση έχουμε και είχαμε μόνο εμείς, ότι φταίνε οι 300 που τα φάγανε, λες και κυβερνάνε ταυτόχρονα και οι 300 και όχι ένα, ή όπως γίνεται τώρα πιο πρόσφατα 3 κόμματα, και ότι αυτοί οι 300 ήταν ίδιοι εσαεί.
Ποιος τους έβγαζε στη βουλή τόσα χρόνια τότε αφού είναι κλέφτες?
Ακριβώς το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πιστεύει κάτι τέτοιο αποδεικνύει δύο τινά. Πρώτον ότι η μεγαλύτερη μαγκιά του καπιταλισμού ήταν να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει και δεύτερον ότι η αποχαύνωση και αποβλάκωση ενός λαού με υποκουλτούρα και διάλυση της παιδείας πέτυχε. Πέτυχε γιατί σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα υπήρχε λαός που υπέφερε τόσα από το ναζισμό να ψηφίζει και να επικροτεί τους σύγχρονους υμνητές του ναζισμού, αν δεν είχε χαμηλή παιδεία, καθόλου ιστορική μνήμη.
Η κρίση είναι, κρίση δομική του καπιταλισμού αλλά δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με αυτό, δεν έχω τις ούτε τις γνώσεις, ούτε το κουράγιο, ούτε την όρεξη (πλέον).
Ποιος λοιπόν φταίει? Αφού η κρίση είναι κρίση του καπιταλισμού τι θα μπορούσαμε εμείς να κάνουμε? Σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε. Θα μπορούσαμε όμως να είμαστε σε καλύτερη μοίρα.
Ακόμα όμως και τώρα ο κάθε ένας από εμάς αρνείται να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.
Δεν παραδεχόμαστε ότι φταίμε που είχαμε τόσα χρόνια να μας κυβερνάν οι ίδιοι και οι ίδιοι με αντάλλαγμα μια θέση στο δημόσιο, ενώ ξέραμε ότι είναι κλέφτες και άχρηστοι.
Δεν παραδεχόμαστε ότι φταίμε που καμαρώναμε σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν έβγαινε βουλευτής από το χωριό μας και δεν κοιτάγαμε το απλό, τι πολιτική θα ακολουθήσει.
Δεν παραδεχόμαστε ότι ανεχτήκαμε να διαλυθούν συνδικάτα και σωματεία με αντάλλαγμα 50 παραπάνω ευρώ το μήνα.
Δεν παραδεχόμαστε ότι πάντα πάμε να κάνουμε τη δουλειά μας με πλάγιους τρόπους.
Δεν παραδεχόμαστε ότι και εμείς την κάναμε την μαλακία μας μέχρι ενός σημείου.
Αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν παραδεχόμαστε ότι όσο εμείς πεινάμε, υπάρχουν κάποιοι που θυσαυρίζουν, υπάρχουν κάποιοι που κάνουν διακοπάρες, με τις κοτεράρες τους, που τις έχουν βγάλει με τον δικό μας τον ιδρώτα. αυτοί οι κάποιοι φοροδιαφεύγουν τόσα χρόνια και δεν τους πειράζει κανείς.
Τον Έλληνα όμως πρέπει να τους πεις ότι δεν φταίει αυτός. Πρέπει να του πεις ότι φταίει κάποιος άλλος. Πρέπει να του πεις ότι φταίει ο Πακιστανός που το παιδί του με πτυχίο στα οικονομικά είναι άνεργο. Πρέπει να του πεις ότι τεχνικό γραφείο που είχε έκλεισε επειδή υπάρχουν Αφγανοί που πουλάνε μαϊμού τσάντες στην Ομόνοια. Πρέπει να του πεις ένα παραμύθι για να αποκοιμηθεί και προς θεού μην του πεις να βγει στο δρόμο να διεκδικήσει. Πες του ότι θα ξεβρωμίσεις εσύ τον τόπο για αυτόν. Αυτά λοιπόν του λέει και η χ.α. και τον έχει κερδίσει.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ λένε ότι έλεγε και το ΠΑΣΟΚ το 80. Για αυτό και ανέβηκαν τα ποσοστά τους. Δεν θέλει να αλλάξει ο Έλληνας ρε παιδάκι μου.
Δεν γίνεται να λες στον σύγχρονο Έλληνα ότι θα πρέπει να βγει στο δρόμο και να απεργήσει, να διεκδικήσει, έστω και μία στο τόσο. Θα σε μισήσει. Όταν οι εποχές ήταν καλύτερες και έβρισκες δουλειά σχεδόν αμέσως, αν έλεγες σε κάποιον να απεργήσει σε κοίταγε φοβισμένος και σου έλεγε ότι μπορεί να τον απολύσουν. Τώρα ούτε κουβέντα. Ε κάτσε και φάτα στη μάπα τώρα.
Λαός που ξεχνάει την ιστορία του παύει να υπάρχει. Λαός που μένει προσκολλημένος σε αυτή παύει να εξελίσσεται. Εμείς δυστυχώς έχουμε κάνει και τα δύο.
Κλείνω με ένα παλιό αλλά πολύ επίκαιρο τραγούδι του Κηλαηδόνη.
Ποιος όμως φταίει πραγματικά για το σημείο που έχουμε φτάσει? Μπαίνουμε αισίως στον 5ο χρόνο της κρίσης στην Ελλάδα και το σχέδιο δείχνει να δουλεύει ρολόι. Έχουμε πειστεί ότι κρίση έχουμε και είχαμε μόνο εμείς, ότι φταίνε οι 300 που τα φάγανε, λες και κυβερνάνε ταυτόχρονα και οι 300 και όχι ένα, ή όπως γίνεται τώρα πιο πρόσφατα 3 κόμματα, και ότι αυτοί οι 300 ήταν ίδιοι εσαεί.
Ποιος τους έβγαζε στη βουλή τόσα χρόνια τότε αφού είναι κλέφτες?
Ακριβώς το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πιστεύει κάτι τέτοιο αποδεικνύει δύο τινά. Πρώτον ότι η μεγαλύτερη μαγκιά του καπιταλισμού ήταν να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει και δεύτερον ότι η αποχαύνωση και αποβλάκωση ενός λαού με υποκουλτούρα και διάλυση της παιδείας πέτυχε. Πέτυχε γιατί σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα υπήρχε λαός που υπέφερε τόσα από το ναζισμό να ψηφίζει και να επικροτεί τους σύγχρονους υμνητές του ναζισμού, αν δεν είχε χαμηλή παιδεία, καθόλου ιστορική μνήμη.
Η κρίση είναι, κρίση δομική του καπιταλισμού αλλά δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με αυτό, δεν έχω τις ούτε τις γνώσεις, ούτε το κουράγιο, ούτε την όρεξη (πλέον).
Ποιος λοιπόν φταίει? Αφού η κρίση είναι κρίση του καπιταλισμού τι θα μπορούσαμε εμείς να κάνουμε? Σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε. Θα μπορούσαμε όμως να είμαστε σε καλύτερη μοίρα.
Ακόμα όμως και τώρα ο κάθε ένας από εμάς αρνείται να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.
Δεν παραδεχόμαστε ότι φταίμε που είχαμε τόσα χρόνια να μας κυβερνάν οι ίδιοι και οι ίδιοι με αντάλλαγμα μια θέση στο δημόσιο, ενώ ξέραμε ότι είναι κλέφτες και άχρηστοι.
Δεν παραδεχόμαστε ότι φταίμε που καμαρώναμε σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν έβγαινε βουλευτής από το χωριό μας και δεν κοιτάγαμε το απλό, τι πολιτική θα ακολουθήσει.
Δεν παραδεχόμαστε ότι ανεχτήκαμε να διαλυθούν συνδικάτα και σωματεία με αντάλλαγμα 50 παραπάνω ευρώ το μήνα.
Δεν παραδεχόμαστε ότι πάντα πάμε να κάνουμε τη δουλειά μας με πλάγιους τρόπους.
Δεν παραδεχόμαστε ότι και εμείς την κάναμε την μαλακία μας μέχρι ενός σημείου.
Αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν παραδεχόμαστε ότι όσο εμείς πεινάμε, υπάρχουν κάποιοι που θυσαυρίζουν, υπάρχουν κάποιοι που κάνουν διακοπάρες, με τις κοτεράρες τους, που τις έχουν βγάλει με τον δικό μας τον ιδρώτα. αυτοί οι κάποιοι φοροδιαφεύγουν τόσα χρόνια και δεν τους πειράζει κανείς.
Τον Έλληνα όμως πρέπει να τους πεις ότι δεν φταίει αυτός. Πρέπει να του πεις ότι φταίει κάποιος άλλος. Πρέπει να του πεις ότι φταίει ο Πακιστανός που το παιδί του με πτυχίο στα οικονομικά είναι άνεργο. Πρέπει να του πεις ότι τεχνικό γραφείο που είχε έκλεισε επειδή υπάρχουν Αφγανοί που πουλάνε μαϊμού τσάντες στην Ομόνοια. Πρέπει να του πεις ένα παραμύθι για να αποκοιμηθεί και προς θεού μην του πεις να βγει στο δρόμο να διεκδικήσει. Πες του ότι θα ξεβρωμίσεις εσύ τον τόπο για αυτόν. Αυτά λοιπόν του λέει και η χ.α. και τον έχει κερδίσει.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ λένε ότι έλεγε και το ΠΑΣΟΚ το 80. Για αυτό και ανέβηκαν τα ποσοστά τους. Δεν θέλει να αλλάξει ο Έλληνας ρε παιδάκι μου.
Δεν γίνεται να λες στον σύγχρονο Έλληνα ότι θα πρέπει να βγει στο δρόμο και να απεργήσει, να διεκδικήσει, έστω και μία στο τόσο. Θα σε μισήσει. Όταν οι εποχές ήταν καλύτερες και έβρισκες δουλειά σχεδόν αμέσως, αν έλεγες σε κάποιον να απεργήσει σε κοίταγε φοβισμένος και σου έλεγε ότι μπορεί να τον απολύσουν. Τώρα ούτε κουβέντα. Ε κάτσε και φάτα στη μάπα τώρα.
Λαός που ξεχνάει την ιστορία του παύει να υπάρχει. Λαός που μένει προσκολλημένος σε αυτή παύει να εξελίσσεται. Εμείς δυστυχώς έχουμε κάνει και τα δύο.
Κλείνω με ένα παλιό αλλά πολύ επίκαιρο τραγούδι του Κηλαηδόνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου