Εργασιακή νοοτροπία και διάφορα άλλα.

Σε 4 μέρες κλείνω ένα μήνα στην Αγγλία. Πραγματικά μου φαίνεται σαν χτες που πήγα για πρώτη μέρα στη δουλειά, ολίγον τι χεσμένος χωρίς όμως να το δείχνω.

Στον ένα μήνα λοιπόν που δουλεύω έχουν φύγει δύο άτομα από το τμήμα που δουλεύω και έχω μείνει μόνος μου. Ο ένας που έφυγε είναι ο Γιάννης, παλιός μου συμφοιτητής ο οποίος έκανε και το κονέ, για να πάρω τη δουλειά ο οποίος πήγε στο Leicester για μεταπτυχιακό, και μια γυναίκα η οποία έφυγε με άδεια μητρότητος για αρκετούς μήνες. Λογικό είναι ότι όλη η δουλειά του fabrication department έχει πέσει επάνω μου και στον Steve που είναι στην ουσία ο manager μου. Περιμένουμε ένα ακόμα άτομο αλλά μέχρι τότε τρέχω.

Όση δουλειά και να έχει λοιπόν κανείς δεν κάθεται παραπάνω ώρα. Μόλις κλείσει το 8ωρο όλοι έχουν φύγει. Όση δουλειά και να έχει στις 1 έχει lunch break. Τις υπόλοιπες ώρες βέβαια έχει τρέξιμο. Αυτό φανερώνει το πως αντιμετωπίζουν το θέμα δουλειά, ότι από τη δουλειά ζούνε αλλά δεν θα πεθάνουν κιόλας πάνω στο γραφείο ή πάνω στον πάγκο εργασίας.

Στα δύο άτομα που έφυγαν από τη δουλειά η εταιρεία έκανε γεύμα με καλεσμένους όλους τους εργαζόμενους, στον δε Γιάννη μαζέψαμε όλοι λεφτά και η εταιρεία έβαλε τα υπόλοιπα για να του πάρουμε ένα επιστημονικό κομπιουτεράκι που θα του χρειαστεί στο master που θα κάνει.

Από την τελευταία μου δουλειά στην Ελλάδα έπρεπε να τους απειλήσω ότι θα πάω στην επιθεώρηση εργασίας για να με πληρώσουν, και πάλι δεν μου τα έβαλαν όλα τα λεφτά που μου χρωστούσαν. Κάντε λοιπόν τις συγκρίσεις.

Επειδή είμαι ακόμα νέος στη δουλειά όλοι είναι πρόθυμοι να μου δείξουν και να μου εξηγήσουν, αν και πιστεύω ότι μαθαίνω γρήγορα και έχω κάνει μεγάλα βήματα. Σε αυτό βοηθάει και το γεγονός ότι τα αγγλικά μου ήταν σε πολύ καλό επίπεδο αλλά όσο καλά αγγλικά και να νομίζεις ότι ξέρεις you are in for a big surprise mate. Το could you repeat please θα το έχεις στην αρχή ψωμοτύρι. Το σπαστικό είναι ότι εσένα σε καταλαβαίνουν, αλλά εσύ μπορεί και να μην τους καταλάβεις. Δεν ήταν λίγες οι φορές που απλά γέλαγα σαν το χαζό και έλεγα yes indeed ελπίζοντας να μην έχω κάνει χοντρή μαλακία.

Κάτι πολύ συνηθισμένο είναι τα εταιρικά γεύματα. Γενικός κανόνας είναι ότι πας no matter what, και ο λόγος είναι ότι οι Άγγλοι είναι πολύ δυνατοί στο gossip άρα αν δεν είσαι εκεί θα κουτσομπολέψουν για εσένα. Ειδικά στην αρχή είναι καλό να είσαι εκεί και να κάνεις δεσμούς με τους συναδέλφους σου. Γενικά θέλουν περισσότερο χρόνο από ότι οι Έλληνες για να σου ανοιχτούν οπότε τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνεις να πάνε χαμένες. Μην ξεχνάτε ότι θα είστε ξένοι σε μια χώρα που ναι μεν η κοινωνία είναι πολύ ανεκτική, το τατουάζ για παράδειγμα είναι πολύ mainstream, αλλά και πάλι θα είστε ξένοι. Οπότε το να πηγαίνεις στη δουλειά και να χαίρεσαι που θα δεις αυτόν που έκανες χαβαλέ προχτές στην pub είναι βάλσαμο. Γενικά θα θελήσουν να μάθουν για την κουλτούρα την ελληνική αλλά περιμένουν και από εσένα να κάνεις το ίδιο. Δεν θέλει μεγάλα βήματα, απλά για παράδειγμα δοκιμάστε γάλα στο τσάι σας.

Εδώ ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο. Όποιος πάει στην κουζίνα για να φτιάξει καφέ ή τσάι πρέπει, ΠΡΈΠΕΙ, να ρωτήσει και τους υπόλοιπος στο γραφείο αν θέλουν τίποτα να πιουν. Οπότε αν σας ρωτήσει κάποιος αν θέλεις ένα drink πρώτον σίγουρα δεν εννοεί αλκοόλ οπότε δεν σας την πέφτει και δεύτερον εκεί είναι η ευκαιρία να δείξεις ότι προσπαθείς. Πες ότι θα ήθελες ένα τσάι και θα δοκιμάσω αυτή τη φορά με γάλα. Αν δεν σας αρέσει, όπως και εμένα, μην το πείτε ευθέως απλά πείτε ότι είναι a bit different.  Γενικά εδώ το τσάι είναι επιστήμη και συνιστώ ανεπιφύλακτα το red bush tea (χωρίς γάλα).

Τέλος στο προηγούμενο post είχα πει ότι το National Insurance Number θα έκανε 3 περίπου εβδομάδες να έρθει. Ήρθε σήμερα τελικά, σε λιγότερο από μία. (!!!)

Υ.Γ.
Σήμερα με κάλεσε η αφεντικίνα και μου είπε ότι τη Δευτέρα θα πληρωθώ τις μέρες του Αυγούστου. Μου είπε ότι είναι πολιτική της εταιρείας σε τέτοιες περιπτώσεις, που πιάνει κάποιος δουλειά στο μέσο του μήνα, να πληρώνει στο τέλος του επόμενου μήνα όλα τα λεφτά αλλά σίγουρα θα χρειάζομαι τα λεφτά τώρα που είμαι φρέσκος στην Αγγλία οπότε έκανε τα κουμάντα της.  Καμία σχέση με Ελλάδα, μα καμία όμως...