Ευχές για το 2013

Τελευταίο post για το 2013 και θέλω να κάνω τις ευχές μου για το τι θέλω να μου φέρει το 2013 αλλά και τι θέλω να μείνει στο 2012 και να χαθεί στη λήθη της ιστορίας. Πάμε λοιπόν:


Το 2013 λοιπόν ΔΕΝ θέλω (πέρα από τα κλασικά όπως όχι άλλους πολέμους, όχι άλλες αρρώστιες, όχι σκουπίδια όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές, όχι άλλο κάρβουνο):

• άλλο Παντελή Παντελίδη. Σε κερατώνει η γκόμενα και τραγουδάς ότι θα την περιμένεις. Seriously???? Κάνεις κακό στους υπόλοιπους άντρες και δεν είναι καθόλου περίεργο ότι σε ακούνε κυρίως γυναίκες.
• άλλο Gangnam style. Ήταν καλό την πρώτη φορά, τη δεύτερη, την τρίτη.Φτάνει.
• άλλο Σαουδάραβα πρίγκιπα με μπροστινό τον Τσάκα που θέλει να αγοράσει τον Παναθηναϊκό. Έχεις, ή λες ότι έχεις, λεφτά με το τσουβάλι και βάζεις μπροστινό τον Τσάκα? Έλεος!!!!!
• άλλους Mumford and Sons. Είναι η Αγγλική έκδοση του Παντελίδη. Κλάψα, μουνοδουλοσύνη και πάλι κλάψα. ΦΤΑΝΕΙ!!! Όχι δείτε φάτσες αν δεν με πιστεύετε. Πολύ κατάθλιψη ρε παιδί μου, ένα στάδιο πριν το emo. Για να μην μιλήσω για το hipsterάδικο του όλου σχήματος.

• άλλο μνημόνιο. Το πρώτο δεν πέτυχε, το δεύτερο δεν πέτυχε, τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα πετύχει το τρίτο? 
• άλλη χρυσή αυγή. Το εμπεδώσαμε, είμαστε ο πιο χαζός και ανιστόριτος λαός στον πλανήτη, δεν χρειάζεται να το βλέπουμε, αρκετό είναι το κακό που κάποιοι τους ψηφίζουν.
• μητροπολίτη Πειραιώς. Ο μεσαίωνας πέρασε,deal with it.
• άλλη ταινία με υπερήρωες (εκτός και αν είναι Batman). 
• άλλη ταινία που να είναι remake ταινίας που βγήκε πριν 10-15 χρόνια. Είχαμε και τότε CGI, οι ίδιοι ηθοποιοί υπάρχουν ακόμα, ο κόσμος δεν έχει αλλάξει τόσο που να χρειάζεται remake. Το Judge Dredd με τον Σταλόνε έσπερνε, το Dredd 3D με τον τυπά με την μόνιμη ξυνίλα στο στόμα λες και τρώει σκατά ήταν μαλακία. Στην τελική όταν ένα κόμικ γίνεται μεταφορά σε ταινία θες να είναι όσο το δυνατόν πιο ακριβής η μεταφορά.

• άλλο iphone ή ipad. Δεν με νοιάζει καθόλου το προϊόν αλλά ο ντόρος που γίνεται 6 μήνες πριν μέχρι και τη στιγμή την κυκλοφορίας ενός υπερκοστολογημένου ίδιου με πριν προϊόντος. Και guess what, δεν αγόρασα τα προηγούμενα 5 άρα μπορείς να κάνεις ένα safe assumption ότι δεν θα αγοράσω ούτε το 6ο.
• άλλη έκδοση του Inventor, Autocad, Solidworks κτλ. Μας πήρε ένα χρόνο να μάθουμε αυτή την έκδοση, να ξεχάσουμε ότι ξέραμε από την προηγούμενη, να μεταφέρουμε βιβλιοθήκες, να κάνουμε beta testing γιατί τρέχατε να προλάβετε τα deadlines και δεν κάνατε debugging. Αφήστε μας λοιπόν άλλο ένα χρόνο να την χαρούμε.
• άλλο "Νέο" κόμμα, κίνημα, πολιτικό σχηματισμό, συνεργασία κτλ. με προσωπα που υπήρχαν ήδη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ. Είμαστε τόσο χαζοί σαν λαός που θα σας ξαναψηφίσουμε ακόμα και αν μείνετε στο κόμμα που ήσασταν. 
• άλλη προφητεία για το τέλος του κόσμου (θα κάνω ξεχωριστό ποστ για αυτό και αυτό είναι δεύσμευση). Αν οι Μάγιας ήταν τόσο καλοί στο να προβλέπουν το μέλλον θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν.
• τα Χριστούγεννα να ξεκινάνε από τον Οκτώβρη και το Δεκέμβρη να με ρωτάνε γιατί είμαι ο Christmas grump. Αν είναι έτσι παιδιά μου, να τα έχουμε ΟΛΟ το χρόνο, να δω πόσο κεφάτοι μπορείτε να είστε ΟΛΟ το χρόνο, non stop.
• άλλα άλμπουμ ροκ συγκροτημάτων με νεκρά μέλη με "νέα ακυκλοφόρητα έως πριν τραγούδια". Πιστεύω πως υπάρχει κάποιος λόγος που δεν τα κυκλοφορήσατε τότε άρα γιατί να μας αρέσουν τώρα?

Πάμε λοιπόν να δούμε και τι θέλω το 2013.

• θέλω να μπορέσω να σας αποδείξω ότι τα λεφτά δεν αλλάξουν τον χαρακτήρα μου, κοινώς να κερδίσω το Τζόκερ.
• καινούριο άλμπουμ από τον Gary Clark Jr. Ο τύπος τα σπάει.

•     Να γίνω καλύτερος στην κιθάρα. Σαν τον καραφλό κυριούλη στο βίντεο.

•  ένα μήνα πληρωμένη άδεια. Έχω να πάω Γαλλία, Ολλανδία, Κούβα, Γερμανία πότε θα γίνουν     όλα αυτά, ε? 
• ταινιάρες σαν το cloud atlas. Κάποιοι κριτικοί την έθαψαν. Απλά είστε κομπλεξικοί, τέλος. Όχι δείτε το τρέιλερ, η ταινία είναι πιο γαμιστερή. Φαντάζομαι ότι και το βιβλίο θα είναι ακόμα πιο τέλειο.

• καινούριο assassins creed. Τι πάει να πει πριν λίγους μήνες βγήκε καινούριο. Το τελειώσαμε και αυτό, θέλουμε καινούριο, τι δεν καταλαβαίνεις?
• Μια Gibson Les Paul με Floyd Rose tremolo σε black to white sunburst. Αν δεν είναι έτσι δεν τη θέλω, θα μείνω με την Ibanez Gio που έχω και θα σας κρατάω και μούτρα.

• Να ξαναζωντανέψει ο Freddie Mercury για μια συναυλία. Μετά ας ξαναπεθάνει δεν πειράζει.
• Να ξαναζωντανέψει ο Kurt Cobain για μια συναυλία και μετά ας ξαναπεθάνει.
• Επεισόδιο Μπραφ από τον Mikeius κάθε δεύτερη μέρα.
• Να επανέλθει η τηλεοπτική ελληνοφρένεια.
• Να ξαναπαίξει μπάλα ο Λέτο
• Να μην πέσει κατηγορία η ΑΕΚ. Αν και Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα δεν είναι ίδιο με την ΑΕΚ σε τέτοια κατάσταση. Όχι ότι εμείς είμαστε καλύτεροι, αλλά τουλάχιστον δεν θα πέσουμε Β'Εθνική, φέτος. Για του χρόνου βλέπουμε.
• Να πάρει ο μΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Εγκεφαλικά στον Πειραιά και στην μισή Θεσσαλονίκη.
• Να εφευρεθεί μια χρονομηχανή έτσι ώστε να στείλουμε τους χρυσαυγίτες πίσω στο 1940 ή στην αρχαία Ελλάδα και τους σκοταδιστές στο μεσαίωνα.
• Να έρθουν επιτέλους σοβαρές ταχύτητες internet στην Mascot Square. Δεν γίνεται στη Νάξο το Internet να πέταγε και στην Αγγλία να σέρνεται. 
• Να βρεθεί ένας μαγικός τρόπος να μου αρέσουν τα μαθηματικά. 
• Να ανοίξει department of mechanical engineering στο πανεπιστήμιο του Essex για να μην τρέχω στο Λονδίνο ή στο Chelmsford.
• Να μάθουν να κάνουν σωστό καφέ στην Αγγλία.

Εύχομαι καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο (εκτός από ορισμένους που καλό θα ήταν να ψοφίσουν για το καλό της ανθρωπότητας), με υγεία σε εσάς και τους αγαπημένους σας ανθρώπους (εκτός αν οι αγαπημένοι σας είναι από αυτούς που θέλω να ψοφίσουν οπότε άκυρο). 

London

Από τον Αύγουστο που ήρθα στην Αγγλία για μόνιμα μέχρι και την περασμένη Κυριακή, δεν είχα αξιωθεί να πάω στο Λονδίνο. Η μόνη μου επαφή με την πρωτεύουσα της Αγγλίας ήταν με το αεροδρόμιο του Heathrow και με το μετρό (underground, tube πείτε το όπως θέλετε).

Την Κυριακή λοιπόν και μετά από ενδελεχή Ελληνικότατο σχεδιασμό (την τελευταία στιγμή), πήραμε το τρένο και πήγαμε Λονδίνο. Οι φίλοι μου είχαν ξαναπάει πολλές φορές μιας και μένουν εδώ χρόνια οπότε είχαν την αποστολή να ξεναγήσουν τον τουρίστα (εμένα).  

Το Λονδίνο, είναι από τις πιο ωραίες πόλεις που έχω δει (δεν είναι Παρίσι βέβαια) και σε καμία περίπτωση δεν σου φτάνει μια μέρα για να το γυρίσεις ή έστω να πας στα πιο γνωστά μέρη. Βρετανικό μουσείο, Big Ben, μουσείο της Madame Tussauds (Προφέρεται Τισό, μανταμίτσα), Covent garden, Tower Bridge, Buckingham Palace (δεν ξέρω αν μπορείς να πας για ξενάγηση), Greenwich royal observatory, Cutty Sark και πόσα άλλα που ξεχνάω τώρα να αναφέρω, θέλουν 3 μέρες άνετα. Αν και το μετρό (όταν δουλεύει σωστά) καλύπτει όλο το Λονδίνο οι αποστάσεις δεν είναι Πατήσια-Συνταγμα-Πλάκα (Λευκός Πύργος-Καλαμαριά για τους φίλους τους Θεσσαλονικείς). 

Επίσης πρέπει να είσαι και λίγο κωλόφαρδος με τον καιρό ώστε να μην βρέχει (εγώ ήμουν). 

Πρωτότυπη φωτογραφία, δεν την έχει τραβήξει κανείς ποτέ πριν από εμένα

Το Λονδινο λοιπόν έχει υπερβολικά πολλά μέρη να κάτσεις για καφέ (πονεμένη ιστορία, βλέπετε παλαιότερες αναρτήσεις), μπύρα(-ες) και φαγητό. Μιας και φτάσαμε σχετικά νωρίς φάγαμε english breakfast στον Τάμεση σε ένα Γαλλικό καφέ κοντά στο tower bridge. Αν εξαιρέσεις την ξυνή γαλλίδα σερβιτόρα που μάλλον πέρναγε κλιμακτήριο στα 27 της, το φαγητό ήταν απίστευτο και μετά από 4 μήνες ήπια καφέ της προκοπής.

Tower Bridge

H Τower Bridge είναι μια πολύ εντυπωσιακή γέφυρα. Στον Τάμεση υπάρχουν μικρά πλοία που κάνουν μίνι κρουαζιέρες καθώς και το HMS Belfast που είναι πλωτό μουσείο όπως τα δικά μας Θ/Κ Αβέρωφ και Α/Τ Βέλος. Σαν καλός πρώην ναύτης, ήθελα να ανέβω αλλά οι £15 λίρες είσοδος ήταν πολές κατά την άποψή μου και δεν ήθελα να υποχρεώσω την παρέα μου να ανέβει και να πληρώσουν εισητήριο μιας και δεν τους ενδιέφερε και τόσο.

HMS Belfast 

 Μετά το πρωινό λοιπόν έπρεπε να δω το Big Ben. Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα πιο ψηλό σαν κτήριο, αλλά και πάλι είναι πολύ επιβλητικό.

Big Ben

Μετά το Γαλλικό καφέ, πήγαμε σε ένα Ιταλικό Καφέ-Εστιατόριο απέναντι από το σταθμό Charring cross. Αν και δεν πεινάγαμε η θέα των πρισμένων Καλτσόνε μας άνοιξε την όρεξη. Το σχέδιο ήταν να πάμε κάπου για μια μπύρα και να πάμε μετά στο Hard Rock cafe για burger. Μας συστήσανε μια Αυστραλέζικη pub κοντά από εκεί που ήμασταν, την Walkabout. (Όπως καταλάβατε 5 Έλληνες πήγαν στο Λονδίνο και έκατσαν σε ένα Ιταλικό, ένα Γαλλικό και ένα Αυστραλέζικο μαγαζί.)

 Το κοντά βέβαια είναι σχετικό οπότε πήραμε μετρό και πάλι μέχρι το Temple. Η Walkabout λοιπόν δεν είναι μοναδική στο Λονδίνο μιας και με το ίδιο όνομα έχουν ανοίξει πολλές pub στο νησί και όχι τυχαία μιας και είναι αλυσίδα. Η pub είναι η χαρά του ποδοσφαιρόφιλου μιας και είναι γεμάτη τηλεοράσεις (και μια γιγαντοοθόνη)  που δείχνουν ποδόσφαιρο-ποδόσφαιρο και αμερικάνικο ποδόσφαιρο.

Αν και δεν είχαμε σκοπό να φάμε εκεί, το burger από Κανγουρό ήταν αρκετά δελεαστικό και δεν αντισταθίκαμε.

Kangaroo burger+Fosters=Βάλε την υγιεινή διατροφή στον κώλο σου

Πολύ ωραίο το κανγκουρό, κρίμα που δεν έχουμε στην Ελλάδα να εκτρέφουμε.

Μετά ήταν καιρός για περισσότερη μπύρα οπότε πήγαμε στο OXO Tower (προφέρεται Όξω όπως το Όξω πούστη). Το bar έχει απίστευτη θέα, αλλά είναι για να ησυχάσεις και να πεις 2-3 κουβέντες παρά να διασκεδάσεις. Επίσης από τιμές ήταν φαρμακείο. Δεν βρήκαμε να κάτσουμε και έτσι πήγαμε στο Doggett's Coat and Badge. Μια πολύ ωραία pub με καλή ποικιλία σε μπύρες και θέα στο ποτάμι. 

Μετά ήταν η ώρα να φύγουμε οπότε πίσω στο London Liverpool Street για το βραδινό τραίνο για Colchester. 

Σαν το σταθμό Λαρίσης
Από αριστερά προς δεξιά διαβάζουμε:
Λιανοκλάδι-Δομοκός-Θήβα

Το Λονδίνο είναι ακριβό σαν πόλη, αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα καταφέρω να μετακομίσω εκεί. Το σίγουρο είναι ότι θα ξαναπάω ώστε να επισκεφτώ όλα τα must see μέρη.

Δεν ήξερες, Δεν ρώταγες?

Η Αγγλία είναι η χώρα με τις λιγότερες αργίες στην Ευρώπη. Αργίες πέρα από τις καθορισμένες έχει δικαίωμα να κυρίξει μόνο η κυβέρνηση.

Για τα Χριστούγεννα λοιπόν οι επίσημες αργίες είναι η 25η και 26η Δεκέμβρη καθώς λοιπόν και η 1 Ιανουαρίου.

Με γνώμονα το παραπάνω δεν κανόνισα να έρθω Ελλάδα. Επειδή όμως η εταιρεία που δουλεύω έχει να κάνει με την κατεργασία μετάλλων (metal fabrication), κλείνει από τις 21 Δεκέμβρη έως τις 2 Γενάρη.

Αυτά παθαίνεις όταν δεν ρωτάς.

Ευτυχώς θα έχω παρέα για τα Χριστούγεννα.

Μαθαίνοντας κιθάρα

Ορισμένα πράγματα τα κάνεις αργά στη ζωή ή και ανάποδα. Για παράδειγμα ξεκίνησα το κάπνισμα στα 20 σαν φοιτητής και το έκοψα στα 27 μέσα στο στρατό.

Τώρα λοιπόν στα 28, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια στα 24 μου, μαθαίνω κιθάρα. Αγόρασα λοιπόν μια μεταχειρισμένη Ibanez G10 για £99.00, έναν ενισχυτή Orange micro crush για £34.00 και ένα καινούριο παιχνίδι που λέγεται Rocksmith για άλλες £34.00. Το παιχνίδι το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον έχει ξαναπροσπαθήσει και τα παράτησε ή σε όποιον του φαίνεται βουνό  το να μάθει. Δεν θα σε κάνει Steve Vai, αλλά από άχρηστο θα σε φτάσει σε ένα επίπεδο που να μπορείς να διαβάζεις ταμπλατούρες, να παίζεις ακόρντα, να ξέρεις να κάνεις ένα σωστό bend και να μάθεις να παίζεις 4-5 γνωστά τραγούδια. Σε ένα επίπεδο δηλαδή για να μπορέσεις να αρχίσεις να ψάχνεσαι μόνος σου.

Ταυτόχρονα μαθαίνω και τουμπερλέκι μιας και έχουμε φτιάξει μια υποτυπώδη μπάντα μαζί με άλλους Έλληνες και παίζουμε ρεμπέτικα και λαϊκά. Ελπίζω σε κανένα 3μηνο να μπορέσουμε να εμπλουτίσουμε με κανένα ελληνικό ροκ κομμάτι μιας που έχουμε και ηλεκτρική κιθάρα πλέον.

Ο λόγος λοιπόν που δεν γράφω τόσο συχνά είναι ότι κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά αφιερώνω τουλάχιστον 2 με 3 ώρες για να παίζω κιθάρα. Είναι ίσως από τις πιο ωραίες ασχολίες μιας και μπορείς να δεις τα αποτελέσματα της δουλειά σου μέρα με τη μέρα. Μέχρι πριν ένα μήνα δεν ήξερα τα ονόματα των χορδών ή τις νότες στην ταστιέρα, πλέον κάτι ξέρω και έχω ακόμα πολύ μέλλον.

Επιστήμη, σκοταδισμός και οικονομική κρίση

      Ο όρος επιστήμη με την ευρεία έννοια αρχικά δήλωνε το οργανωμένο σώμα της εξακριβωμένης και τεκμηριωμένης γνώσης. Ο πρώτος αυτός ορισμός διατυπώνεται στο έργο Θεαίτητος του Πλάτωνα όπου ένας από τους συνομιλητές αναφέρει ότι «έστιν ουν επιστήμη δόξα αληθής μετά λόγου», δηλαδή η επιστήμη αποτελεί βεβαιωμένη με λογικά επιχειρήματα γνώση. Πολλές από τις ανθρώπινες προκαταλήψεις γύρω από τον τρόπο που λειτουργεί το σύμπαν έχουν αμφισβητηθεί κατά καιρούς από τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις.


Στη σύγχρονη εποχή, ο όρος είναι πιο περιορισμένος και δηλώνει το σύστημα απόκτησης γνώσης με βάση την επιστημονική μεθοδολογία που βασίζεται στην επιστημονική έρευνα, καθώς και στην οργάνωση και ταξινόμηση της αποκτώμενης με αυτόν τον τρόπο γνώσης. Διακρίνουμε συνεπώς διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς που εντάσσονται συνήθως σε τέσσερις μεγάλες ομάδες, τις θετικές επιστήμες, τις εφαρμοσμένες επιστήμες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις κοινωνικές επιστήμες.


(wikipedia)



Το παραπάνω αποτελεί τον ορισμό της επιστήμης. Γίνεται εύκολα λοιπόν αντιληπτό το γιατί η επιστήμη ήταν και συνεχίζει να είναι κάθετα αντίθετη με κάθε θρησκεία. Μια θρησκεία έχει κάποιου είδους γραφή, εμπνευσμένη από τον αντίστοιχο θεό, η οποία δεν δέχεται αμφισβήτησης, και η ερμηνεία είναι σχεδόν αποκλειστικό προνόμια του αντίστοιχου ιερατείου.



Ανά τους αιώνες, επιστήμονες έχουν θανατωθεί ή βασανιστεί λόγω των επιστημονικών τους ανακαλύψεων. Φράσεις όπως "η Γη είναι στρογγυλή", "Η Γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο","ο πίθηκος και ο Άνθρωπος έχουν κάποιο κοινό πρόγονο" προκάλεσαν την αντίδραση της εκκλησίας γιατί τέτοιου είδους ανακαλύψεις αμφισβητούσαν άμεσα την ορθότητα των "ιερών" κειμένων.



Αυτά βέβαια ίσχυαν τους περασμένους αιώνες και θα περίμενε κανείς σήμερα η ανθρωπότητα να έχει παραμερίσει αυτές τις προκαταλήψεις. Και όμως εν έτη 2012, υπάρχουν άνθρωποι που ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν ή απλά ότι δεν τους βολεύει το δαιμονοποιούν.



Το Ελλαδιστάν δεν θα μπορούσε βέβαια να είναι στην απ'έξω, με επιφανείς εκπροσώπους της ορθοδοξίας, να καταγγέλουν την εξελικτική θεωρία, την ανακάλυψη του μποζονίου του Χιγκς κλπ. Άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν καμία επιστημονική κατάρτιση, ότι δεν κατανοούν το χαρακτηρίζουν "του σατανά" και τελειώνει εκεί το θέμα.


Πιο συγκεκριμένα για το μποζόνιο του Χιγκς ο μητροπολήτης Πειραιώς είχε δηλώσει εκτός των άλλων:

Προτείνω δέ στούς εκλεκτούς αυτούς "σοφούς", τών οποίων όπως κάθε ανθρώπου ο εγκέφαλος έχει ένα τρισεκατομμύριο νευρικές συνδέσεις πού "τυχαία" έγιναν από τό ασυνείδητο μποζόνιο, εάν έχουν ανάγκη αιμοληψίας αυτοί ή συγγενικά των πρόσωπα νά μήν προστρέχουν πλέον στόν αλτρουϊσμό τών συνανθρώπων τους, αλλά νά χρησιμοποιήσουν τό αίμα τών "εκλεκτών συγγενών" τους χιμπατζίδων, ουρακοτάγκων, γοριλών, γιββώνων κ.λ.π. γιά νά διαπιστώσουν όχι στήν θεωρία αλλά στήν πρακτική εφαρμογή της τήν δήθεν αλήθεια τής "ανακαλύψεώς" των, περί τού "κοινού γεννήτορος μποζονίου" εκτός καί άν τό μποζόνιο έχει τέτοια ευφυΐα ώστε νά κατασκευάζει σέ κάθε είδος καί έναν συγκεκριμένο αιματολογικό τύπο. Άν είχε όμως τέτοια ευφυΐα γιατί νά συνεντευξιάζονται εκ προσώπου του οι συγκεκριμένοι καί όχι τό ίδιο;"


Κανένας από τους επιστήμονες στο CERN δεν δήλωσε ότι η ανακάλυψη του μποζονίου αποδεικνύει την εξελικτική θεωρία. Αυτά βέβαια είναι ψιλά ακατανόητα γράμματα για έναν άνθρωπο που επέλεξε συνειδητά την αμάθεια.


Δεν κατανοεί ο εν λόγω άνθρωπος και οι χιλιάδες ομοϊδεάτες και ακόλουθοι του ότι ο μόνος λόγος που μπορούνε να ζούνε μέχρι τα βαθιά τους γεράματα και να αραδιάζουν τέτοιες μπαρούφες, είναι ότι αφού είδαμε ότι έχουμε ομοιότητες με τα πιθηκοειδή, κάναμε αμέτρητα πειράματα επάνω τους για να ανακαλύψουμε φάρμακα και ιατρικές μεθόδους ώστε να μην ψοφάμε στη γέννα, να μην ψοφάμε από ένα απλό κρυολόγημα, να έχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής, πράγματα που υπό άλλες συνθήκες να μην είχαμε ανακαλύψει.


Σε μια εποχή λοιπόν όπου η οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν δείχνει να έχει τελειωμό έχω να προτείνω το εξής απλό. Η πρόσβαση σε κάθε τι που έχει να κάνει με την επιστήμη να εξαρτάται άμεσα με το αν αποδεχόμαστε ή όχι την επιστημονική μέθοδο. Παράδειγμα:


Κάθε χρόνο βγαίνει και ένα διαφορετικό εμβόλιο για τη γρίπη και ο λόγος είναι ότι ο Ιός εξελίσσεται. Όσοι λοιπόν δεν αποδέχονται την εξελικτική θεωρία να μην μπορούν να εμβολιαστούν εναντίον της γρίπης.


Κάθε λογής ιοί που παλαιότερα μπορούσαν να καταπολεμηθούν με πενικιλίνη έγιναν ανθεκτικότεροι και πλέον χρειαζόμαστε ισχυρότερα αντιβιοτικά. Όσοι δεν αποδέχονται την εξελικτική θεωρία να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση σε φάρμακα.


Όσοι πιστεύουν ότι ο καρκίνος είναι δώρο θεού ώστε να πάμε στον παράδεισο (βλέπε παρακάτω βίντεο) να μην έχουν πρόσβαση σε χημειοθεραπείες και χειρουργεία.

Όσοι πιστεύουν ότι τα PC είναι του διαβόλου να μην έχουν πρόσβαση σε οτιδήποτε έγινε δυνατό επειδή ανακαλύφθηκαν οι υπολογιστές, δηλαδή, σχεδόν στα πάντα.


Κάτι τέτοιο λοιπόν θα έχει άμεσες οικονομικές συνέπειες:

1ον το σύστημα υγείας θα εξοικονομήσει αρκετά χρήματα.

2ον θα μειωθεί το προσδόκιμο ζωής με αποτέλεσμα και τα ασφαλιστικά ταμεία να βρουν πόρους

3ον θα αποδειχθεί μια και καλή η εξελικτική θεωρία η οποία βασίζεται στην φυσική επιλογή. Αν είσαι τόσο χαζός για να ψοφήσεις ενώ μπορείς να σωθείς τότε η φυσική επιλογή ισχύει και τα γονίδιά σου δεν θα περάσουν στην επόμενη γενιά. Ταυτόχρονα θα μειωθεί και ο αριθμός των πιστών (μιας και θα πεθαίνουν νωρίς) άρα η εκκλησία θα πάψει να υπάρχει, άρα το κράτος θα γλυτώσει από ένα μεγάλο βάρος που είναι η καταβολή των μισθών των παπάδων. Η δε ακίνητη περιουσία της εκκλησίας θα μπορέσει να αξιοποιηθεί.


Απλά πράγματα.

Newcastle

Το προηγούμενο ΣΚ έκανα ένα ταξίδι στο Newcastle για να επισκεφθώ μια παλιά μου συνάδελφο και καλή μου φίλη. Η πόλη είναι πολύ ωραία, αλλά μιας και βρίσκεται στον βορρά έχει και το αντίστοιχο κρύο.
Η τοπική διάλεκτος επίσης είναι πολύ hardcore για εμάς του "ξένους" αλλά μιλάνε και κανονικά αγγλικά. Αν σας βγάλει ο δρόμος σας εκεί να δοκιμάσετε μπύρα τύπου Ale (έχουν καλή παραγωγή και πολλές μάρκες).

Μέσα από αυτό το post θέλω να ευχηθώ στην φίλη μου καλή τύχη στο ταξίδι που θα κάνει με το αγόρι της στην Αφρική.

Επίσης δείτε και ορισμένες φωτογραφίες που τράβηξα.

Αλλιώτικα πράγματα part 2

12ον""""Καφές""""

Ο Έλληνας 1)ξυπνάει, 2)βάζει καφέ και ζάχαρη στην κούπα του, 3)βάζει το μπρίκι να ζεσταίνει νερό, 4)ρίχνει μία κουταλιά νερό στην κούπα του, 5)με κυκλικές κινήσεις ανακατεύει τον καφέ με τη ζάχαρη μέχρι να γίνει κρέμα, 6) ρίχνει το νερό, που εν τω μεταξύ έχει ζεσταθεί, στην κούπα του. Ο καφές είναι έτοιμος.
Ο Άγγλος πάει από το βήμα 2 κατευθείαν στο 6.
Για φραπέ δεν το συζητάω καν.

13ον Το AXE

Το πρώτο μας αποσμητικό που φορέσαμε ποτέ σαν νέοι και επίδοξοι γκόμενοι, τo γνωστό σε όλους μας AXE,

εδώ λέγεται LYNX.

Όσες γκόμενες ρίξατε απλά επειδή φοράγατε AXE, άλλες τόσες θα ρίξετε απλά επειδή φοράτε LYNX, καμία.

14ον Το όνομά σας

Ετοιμάσου να ξεχάσεις πως σε λένε. Γκιάννις, Γκιόργκος, Μάνλης, Κρίστος, Άντρηας.

15ον Opel

Εδώ λέγονται Vauxhall

αυτά....

16ον Ποδόσφαιρο

Εδώ παίζουν ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα κλωτσάμε μια μπάλα πέρα δώθε.

17ον Παγωτό

Εδώ δεν παίζει Cornetto και Magnum της Algida. Έχει όμως Cornetto και Magnum της Wall's


End of part 2.

Living with others over the years

Από τα φοιτητικά μου χρόνια έχουν περάσει 5 χρόνια πλέον. Από τα δύο σπίτια που άλλαξα στη διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής αυτό που μου έχει μείνει είναι οι ωραίες στιγμές που πέρασα με τα άτομα που συγκατοικούσα.

Στη συγκατοίκηση μαθαίνεις πολλά πράγματα, να σέβεσαι τον χώρο του άλλου, να οριοθετείς τον δικό σου, να αναλαμβάνεις υποχρεώσεις κλπ. Πλέον βέβαια στα 28 σου χρόνια το να συγκατοικείς είναι κάπως μιας και δεν είσαι 18, που είσαι στ'αρχίδια σου και δεν σε νοιάζει και τίποτα.

Από την άλλη, όταν είσαι σε μια ξένη χώρα που ακόμα ψάχνεις τα πατήματά σου και μαθαίνεις καινούρια πράγματα κάθε μέρα, είναι σωτήριο να έχεις κάποια άτομα σε απόσταση μίας πόρτας που μπορούν να σου πουν τι παίζει, που να ας και τι να κάνεις.

Άλλο πράγμα η συγκατοίκηση στα 22 λοιπόν και άλλο στα 28. Ένα σπίτι συγκατοίκων στα 22 (φοιτητών μηχανολογίας) θα είναι κάπως έτσι.

Από το σπίτι μου στη Νάξο όταν φιλοξενούσα 2 ρεμάλια φίλους μου (και ένα εγώ 3). Δεν είναι φοιτητικό σπίτι αλλά μια ιδέα την έχετε.

Τα προγράμματα των συγκατοίκων λίγο πολύ κοινά, κοινός λοιπόν και ο χρόνος του διαβάσματος κοινός και ο ελεύθερος χρόνος για αραλίκι.

Από την άλλη τώρα που πλησιάζουμε στα πρώτα -άντα, τα προγράμματα είναι πιο πιεσμένα, η κούραση μεγαλύτερη, οι αντοχές διαφορετικές. Πλέον δεν αντέχω μετά από μια βδομάδα δουλειάς να βγω έξω Παρασκευή και να το ξημερώσω πίνοντας ακατάπαυστα. Όσες φορές το έκανα ξύπνησα το Σάββατο με πονοκέφαλο και πήγε η μέρα χαμένη από το hangover. Πλέον τα μαζέματα των συγκατοίκων είναι προγραμματισμένα 2 ή και 3 μέρες πριν, για κάτι πιο νορμάλ και εκλεπτυσμένο σε σχέση με τις βραδιές champions league, με μπύρες και πίτσες.
Πλέον τα μαζέματα μοιάζουν κάπως έτσι:

Rum Cake και Cheese Cake. Για τις συνταγές μην ντραπείτε, ρωτήστε. 

Αν υπάρχει βέβαια και αυλή τότε μπορείς να κάνεις και κανένα BBQ.

Μπιφτέκια, και Rib Eye steak

Το πως συμπεριφέρεσαι λοιπόν στο σπίτι σου αλλάζει και με την ηλικία. Δεν λέω ότι γέρασα, αλλά όπως και να έχει, μεγάλωσα.

Αλλιώτικα πράγματα part 1

Σε αυτό το ποστ θα ασχοληθώ με πράγματα τα οποία είναι διαφορετικά σε σχέση με αυτά που ξέρουμε στην Ελλάδα. Όχι δεν θα ασχοληθώ με τις δημόσιες υπηρεσίες, με το μετρό, με το πόσα λεφτά παίρνει ο λογιστής, αλλά με πράγματα απλά καθημερινά που τα θεωρούμε δεδομένα και μπορεί να φάμε τρελή ήττα αν δεν είμαστε προετοιμασμένοι.

1ον. Βρύσες

Οι Βρύσες εδώ είναι μία για το ζεστό και μία για το κρύο.

Σε πολλά σπίτια έτσι είναι και στο νεροχύτη στην κουζίνα αλλά και στην μπανιέρα. Τώρα αν έχετε απορίες πως πλένουν τα πιάτα ή πως κάνουν μπάνιο με τέτοιες βρύσες καλύτερα να μείνετε με την απορία, πιστέψτε με. Αν σκέφτεστε να έρθετε μόνιμα Αγγλία όμως μην τρομάζετε από αυτό (θα τρομάξετε από άλλα) μιας και μπορείτε να βρείτε μπαταρίες μπάνιου και κουζίνας (mixer taps τις λένε) σαν τις "δικές" μας.

2ον. Πρίζες

Καμία μα καμία σχέση με τις ελληνικές, τις οποίες τις λένε european plugs. Εδώ οι πρίζες έχουν τρείς υποδοχές πλακέ, τα φις έχουν ασφάλεια ανάλογα με τη συσκευή και οι επιτοίχιες πρίζες έχουν και διακόπτη (!). Το να ταιριάξει το ευρωπαϊκό φις με αγγλική πρίζα είναι αδύνατο, αλλά ευτυχώς υπάρχουν αντάπτορες. Εάν έχετε συσκευή που έχει μετασχηματιστή όπως πχ ένα laptop, τότε ίσως με μια απλή αλλαγή του τελικού καλωδίου να είστε ΟΚ.

3ον. Λεφτά

Όχι δεν αναφέρομαι σε μισθούς αλλά σε κέρματα και χαρτονομίσματα. Από κέρματα υπάρχει ότι και σε ευρώ, απλά εδώ τα λένε pounds ή quids και τα λεπτά τα λένε pence ή απλά p (προφέρεται πί). Από χαρτονομίσματα υπάρχουν £5, £10 και £20. Δεν υπάρχουν χαρτονομίσματα των 50, 100, 200 ή 500 όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη. 

Εννοείται ότι όλα μα όλα τα χρήματα έχουν τη βασίλισσα. 

4ον Marks&Spencer
Εδώ τα Marks&Spencer δεν είναι ένα κατάστημα με ρούχα όπως ξέρουμε στην Ελλάδα. Εδώ είναι ένα ακριβό (αλλά πολύ καλής ποιότητας) σούπερ μάρκετ. Έχει από ντομάτες μέχρι κρέατα και καθαριστικά (έχει και φέτα).

5ον Πλατείες
Τα λεγόμενα και roundabouts. Είναι παντού, αντί για διασταυρώσεις έχουν roundabouts. Εδώ έχει προτεραιότητα αυτός που είναι ήδη στην πλατεία και όχι όποιος μπαίνει. Υπάρχουν από μεγάλα roundabouts που είναι ένα τεράστιο κυκλικό παρτέρι με λουλούδια και γρασίδι στο κέντρο σαν μικρό πάρκο, μέχρι μικρά άσπρα κυκλάκια στη μέση μιας κατά τα άλλα φυσιολογικής διασταύρωσης. Υπάρχουν και τεράστια roundabouts με roundabout περιμετρικά, όπου η έξοδος του μικρού roundabout είναι είσοδος στο μεγάλο roundabout.
Σημείωση: Η φωτογραφία από το Google maps είναι πραγματική και η τοποθεσία βρίσκεται κοντά στο σπίτι μου.

6ον Χλωρίνη.
Η λεγόμενη και Bleach, η γνωστή σε όλους μας Χλωρίνη Κλινέξ με άρωμα φρεσκάδας, έχει άλλο όνομα εδώ. Μην νομίζεται ότι θα την χάσετε όμως γιατί το μπουκάλι, το χρώμα και το σήμα (και το άρωμα φρεσκάδας) είναι ολόιδια. Το όνομα αλλάζει και λέγεται Domestos (το Κλινέξ μου αρέσει καλύτερα).

Πάρτε και το Bleach από Nirvana γιατί έτσι.

7ον Πατατάκια.
Και εδώ βρίσκεις πατατάκια στη σακούλα με αέρα που αγοράζεις. Απλά εδώ δεν λέγονται Lay's αλλά Walkers. Δεν θα τα χάσετε μιας και το σήμα είναι πάλι ίδιο αλλά εδώ ΠΡΟΣΟΧΗ αλλάζουν οι γεύσεις. Ρίγανη δεν παίζει αλλά παίζει Salt&Vinegar (αηδία).

8ον Bepanthol
Εδώ λέγεται Bepanthen. Πιάσε το αυγό και κούρεψ' το δηλαδή. Και πάλι η συσκευασία είναι ίδια, δεν θα τη χάσετε μπλα μπλα μπλα.

9ον Γάλα
Εδώ το γάλα έρχεται σε πλαστική συσκευασία του ενός, των δύο ή και των τριών Pints (Προφέρεται Πάιντ), που μετά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δοχείο βενζίνης στο αμάξι.

1 Pint

3 Pint

Τώρα θα πείτε: Και πόσο είναι το Pint ρε μεγάλε? 

Ένα Pint λοιπόν ισούται με 1/8 του γαλονιού, ή αλλιώς με 568,26125 ml.

10ον Τσάι

Είμαστε στην Αγγλία οπότε το τσάι δεν θα μπορούσε να είναι ίδιο. Πολλές γεύσεις για να διαλέξεις, με σοκολάτα, χωρίς καφεΐνη, κλπ Απλά εδώ δεν έχουν το κλασσικό σχοινάκι που όταν γεμίσεις την κούπα σου το ανεβοκατεβάζεις λες και έχεις πάει για ψάρεμα. Εδώ υπάρχει το σακουλάκι σκέτο το οποίο το ρίχνεις πριν βάλεις το νερό, το οποίο πρέπει να βράζει, στην κούπα σου και αφού γεμίσεις την κούπα με το νερό ρίχνεις ένα ανακάτεμα με το κουτάλι και μετά το πετάς. Όχι το κουτάλι αλλά το σακουλάκι. 

11ον Τα Αγγλικά

Όχι μάγκα μου, αυτό που ξέρεις σαν αγγλικά από τα παιχνίδια, τα τραγούδια και τις ταινίες είναι τα λεγόμενα American English τα οποία είναι χρήσιμα για να μην πεθάνεις της πείνας αν ξυπνήσεις στην Αγγλία μια μέρα χωρίς να ξέρεις πως βρέθηκες εκεί, αλλά δεν σου χρησιμεύουν για δουλειά ή για τίποτα παραπάνω. Αν δεν πρόσεχες τον Άγγλο καθηγητή στο φροντιστήριο (Εγώ είχα έναν Ουαλό που είχε προφορά περίεργη, γάμησέ τα), αν δεν ξέρεις ποιοι είναι οι Monty Python και δεν έχεις δει ποτέ IT Crowd και Blackadder τον ήπιες.

Τέλος το part 1, περισσότερα στο part 2

Commuting part 2

Στο προηγούμενο άρθρο ( Commuting ) έκανα μια σύντομη αναφορά στα Μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και στα ΙΧ στην Αγγλία. Ξέχασα να αναφερθώ στο Ταξί, στο ποδήλατο και στη μηχανή.

Ταξί:
Όπως και στην Ελλάδα υπάρχουν τα ταξί και τα ραδιοταξί. Ανάλογα την περίπτωση συμφέρει είτε το ένα είτε το άλλο. Το ραδιοταξί για παράδειγμα έχει στάνταρ χρέωση για τη διαδρομή που θα κάνει οπότε αν είναι να κάνεις στάσεις για να αφήσεις κόσμο σε συμφέρει. Από την άλλη το απλό ταξί βολεύει αν έχεις να κάνεις μια απλή διαδρομή. Το ότι είναι πανάκριβα δεν σας το είπα γιατί εννοείται. Αν είναι να μοιραστείς τη διαδρομή (και το κόστος) με φίλους όμως αξίζει. Επίσης αυτό που δεν σας είπα είναι ότι στα ταξί ντρέπεσαι να μπεις μέσα. Είναι πεντακάθαρα και καλοσυντηρημένα, καμία σχέση με τον Ελληνάρα ταξιτζή που το έχει προλάβει να το κάνει κάρο ακόμα δεν το πήρε.

Ποδήλατο:
Αξίζει 100% Υπάρχουν ποδηλατόδρομοι, υπάρχουν διαδρομές αποκλειστικά για ποδήλατο και περπάτημα, οι οδηγοί είναι αρκετά προσεκτικοί. Αλλά πρέπει και εσείς να φοράτε κράνος, φωσφορίζον γιλέκο και για το βράδυ φώτα στο ποδήλατο. Το χειμώνα τα πράγματα ζορίζουν λόγω κρύου και βροχής, αλλά υπάρχουν αδιάβροχα για όλα τα μέρη του σώματος που σε κρατάνε ζεστό και στεγνό (τουλάχιστον έτσι λένε). Πάντως για όταν ο καιρός είναι καλός το συνιστώ.

Μηχανή:
Δεν είναι τόσο αγαπημένο μέσο μεταφοράς εδώ στην Αγγλία, κυρίως γιατί ο κόσμος προτιμάει το αυτοκίνητο για μέσο ατομικής μεταφοράς. Αυτό έχει να κάνει με τον καιρό μιας και όταν χιονίζει και οι δρόμοι είναι παγωμένοι είσαι τουλάχιστον ψυχάκιας αν πάρεις μηχανή να πας στη δουλειά ή βόλτα.  Ακόμα και μια καλή βροχή να πιάσει η μηχανή δεν παλεύεται.

Bonus
Eurostar
Το Eurostar είναι το τραίνο που συνδέει το Λονδίνο με το Παρίσι. Οι τιμές του είναι λίγο τσιμπημένες αλλά αν κλείσετε εισιτήρια πιο νωρίς τότε θα πετύχετε καλές προσφορές. Τώρα το γιατί να προτιμήσει κανείς το eurostar αντί το αεροπλάνο θα μου πείτε. Γιατί είναι στη μισή τιμή. 

Commuting

Commuting με λίγα λόγια είναι το πως πας από το σημείο Α στο Β, σε συχνή βάση, σπίτι-δουλειά-σπίτι ή σπίτι-σχολή-σπίτι ή και σπανιότερα όπως σπίτι-μαγαζιά-σπίτι κλπ.

Στην Αγγλία υπάρχουν αρκετές επιλογές όπως πόδια(κλασσικά), λεωφορείο, τραίνο ή και ΙΧ. Στον 1.5 μήνα που είμαι Αγγλία η διαπίστωση είναι ότι το commuting με τα ΜΜΜ είναι Πανάκριβο. Τα πάντα εδώ είναι ιδιωτικά οπότε το κέρδος είναι βασικός γνώμονας στην τιμολογιακή πολιτική.

Λεωφορεία:
 Τα λεωφορεία, εδώ τουλάχιστον στο Essex, είναι πολύ πίσω σε σχέση με Αθήνα, ενώ λεωφορεία με φυσικό αέριο δεν παίζουν μιας και είναι όλα Diesel. Στον αντίποδα, είναι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων πάντα στην ώρα τους, οπότε μπορείς να κανονίσεις τη διαδρομή σου με αρκετά μεγάλη ακρίβεια. Εισιτήριο κόβεις πάνω στο λεωφορείο οπότε πρέπει να έχεις ψιλά ή στην χειρότερη χαρτονόμισμα των 5 λιρών. Για το σκοπό αυτό υπάρχει μόνο μία πόρτα (και μία κινδύνου) που σε περίπτωση ατυχήματος δεν ξέρω πόσο ασφαλές είναι.  Το αντίτιμο είναι 1.8 λίρες ή αλλιώς σε "ελληνικά" λεφτά (κρατηθείτε) 2.24 ευρώ. Εννοείται ότι δεν ανεβαίνει κανείς πριν κατέβουν όσοι είναι να κατέβουν και οι κανόνες ευγενείας επιβάλουν να πεις στον οδηγό thank you ή cheers όταν κατεβαίνεις.

Πόδια:
Εξαρτάται το που ζεις και το που θέλεις να πας. Αν ζεις σε καλή περιοχή τότε δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα και μπορείς να περπατάς και τα ξημερώματα στους δρόμους (αυτό βέβαια το έκανα και στα Πατήσια και ποτέ δεν μου έτυχε τίποτα, οπότε εδώ δεν μασάω). Δεν έχει και πολλές ανηφόρες-κατηφόρες οπότε την παλεύεις, αλλά εδώ οι αποστάσεις δεν έχουν καμία σχέση με Αθήνα ή Θεσσαλονίκη. Εξαρτάται βέβαια και από τον καιρό. Όταν ζήσω και χειμώνα θα σας πω αν αξίζει.

Τραίνα:
Το τραίνο είναι και αυτό ακριβό αλλά στην ώρα του. Σε σχέση με τον ΟΣΕ είναι 50 χρόνια μπροστά για πλάκα. Από ποιότητα εξαρτάται. Υπάρχουν τραίνα που είναι ολοκαίνουρια και καθαρά, υπάρχουν και πιο παλιοί συρμοί και πολυσύχναστοι, που είναι σε μέτρια κατάσταση (αλλά και πάλι καλύτεροι από ΟΣΕ). Δεν μπορώ να πω ότι έχω χρησιμοποιήσει όλα τα τραίνα μιας και εδώ που μένω υπάρχει η Greater Anglia σαν εταιρεία, ενώ στην υπόλοιπη Αγγλία υπάρχουν και άλλες.

Μετρό (Λονδίνο).
Μετρό έχω χρησιμοποιήσει δύο φορές στο Λονδίνο (στο Colchester δεν έχουμε) και μπορώ να πω ότι αν δεν είσαι σε ώρα αιχμής θα σου αρέσει. Οι σταθμοί είναι παλιοί, ορισμένοι είναι για κλειστοφοβικούς ενώ έχει 14 (!!) γραμμές, μαζί με τον DLR και τον υπέργειο σιδηρόδρομο. Γενικά όλα είναι στην ώρα τους. Στο site των τραίνων της Αγγλίας μου υπολόγιζε το ταξίδι Colchester-Heathrow σε 2 ώρες και 20 λεπτά και έκανα 2 ώρες και 25 λεπτά. Από λεφτά άστο, 49 λίρες one way. Το καλό είναι ότι κλείνεις ένα εισιτήριο για τη διαδρομή σου και ισχύει για όλη την μέρα, πως είναι Ελλάδα που κλείνεις άλλο εισιτήριο στο μετρό και άλλο στον ΟΣΕ? καμία σχέση.

Ι.Χ.
Η βενζίνη εδώ είναι φθηνότερη από Ελλάδα (καθόλου περίεργο) ενώ τα αυτοκίνητα είναι σε γενικά καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα, και οπτικά μιας και δεν έχουν πολύ ήλιο να ξεθωριάζει το χρώμα, αλλά και μηχανικά μιας και τα συνεργεία (garages) είναι πολύ καλύτερα από τα αντίστοιχα ελληνικά. Σημαντικό ρόλο στο κόστος παίζει και το θέμα ασφάλεια μιας και σαν Έλληνας πληρώνεις πολύ παραπάνω ασφάλεια μιας και οδηγάς ανάποδα (για αυτούς). Η οδήγηση στην αριστερή πλευρά είναι λίγο μανίκι στην αρχή (θα βρείτε πεζοδρόμιο αρκετές φορές), ο λεβιές ταχυτήτων θέλει προσοχή αλλά εκεί που δεν τα κατάφερα ποτέ μου είναι το παρκάρισμα.

Μερικά χρήσιμα links:
http://www.nationalrail.co.uk/

http://www.firstgroup.com/

http://www.tfl.gov.uk/

http://www.virgintrains.co.uk/

http://www.greateranglia.co.uk/

Θεοκρατική "Δημοκρατία" του Ελλαδιστάν

Ὁ Γιωργάκης ἀπό τό Θιβέτ
Ἦρθε στό Ἅγιον Ὄρος καί γύριζε στά µοναστήρια ἕνας νέος ἡλικίας 16-17 χρόνων, ὁ Γιωργάκης. Ἀπό ἡλικίας τριῶν ἐτῶν οἱ γονεῖς του τόν ἔβαλανσέ βουδδιστικό µοναστήρι στό Θιβέτ. Προχώρησε πολύ στήν Γιόγκα, ἔγινε τέ-λειος µάγος, µποροῦσε νά καλῆ ὅποιον δαίµονα ἤθελε. Εἶχε µαύρη ζώνη καί  ἤξερε τέλεια καράτε. Μέ τήν δύναµη τοῦ Σατανᾶ ἔκανε ἐπιδείξεις πού προ-ξενοῦσαν ἐντύπωση. Χτυποῦσε µέ τό χέρι του µεγάλες πέτρες καί ἔσπαζανσάν καρύδια. Μποροῦσε νά διαβάζη κλειστά βιβλία. Ἔσπαζε στήν παλάµητου φουντούκια, ἔπεφταν κάτω τά τσόφλια καί οἱ καρποί ἔµεναν κολληµέ- νοι στό χέρι του.Κάποιοι µοναχοί ἔφεραν τόν Γιωργάκη στόν Γέροντα γιά νά τόν βοηθήση.Ρώτησε τόν Γέροντα, τί δυνάµεις εἶχε καί τί µποροῦσε νά κάνη. Ἀπάντησε ὅτι ὁ ἴδιος δέν ἔχει καµµιά δύναµη καί ὅτι ὅλη ἡ δύναµη εἶναι τοῦ Θεοῦ.Ὁ Γιωργάκης θέλοντας νά ἐπιδείξη τήν δύναµή του συγκέντρωσε τό βλέµµα
του σέ µιά µεγάλη πέτρα πού ἦταν σέ ἀπόσταση καί ἡ πέτρα ἔγινεθρύψαλα. Τότε ὁ Γέροντας σταύρωσε µιά µικρή πέτρα καί τοῦ εἶπε νάτήν σπάση καί αὐτή. Αὐτός συγκεντρώθηκε, ἔκανε τά µαγικά του, ἀλ-λά δέν κατάφερε νά τήν σπάση. Τότε ἄρχισε νά τρέµη, καί οἱ σατανι-κές δυνάµεις, πού νόµιζε ὅτι ἔλεγχε, µή µπορώντας νά σπάσουν τήνπέτρα, στράφηκαν ἐναντίον του καί τόν ἐκσφενδόνισαν στήν ἄλληὄχθη τοῦ ρέµατος. Ὁ Γέροντας τόν µάζεψε σέ ἄθλια κατάσταση.«Ἄλλη φορά», διηγήθηκε ὁ Γέροντας, «ἐνῶ συζητούσαµε, ξαφνικάσηκώθηκε, µοῦ ἔπιασε τά χέρια καί µοῦ τά γύρισε πρός τά πίσω. «Ἄνµπορῆ, ἄς ἔρθη νά σ᾿ ἐλευθερώση ὁ Χατζεφεντῆς», µοῦ εἶπε. Τό αἰ-σθάνθηκα σάν βλασφηµία. Κούνησα ἔτσι λίγο τά χέρια µου καί τινά-χθηκε πέρα. Μετά σάν ἀντίδραση πήδησε ψηλά καί πῆγε νά µέ χτυπήση µέ τόπόδι του, ἀλλά τό πόδι του σταµάτησε κοντά στό πρόσωπό µου, σάν νά βρῆκεἕνα ἀόρατο ἐµπόδιο! Μέ φύλαξε ὁ Θεός.»Τή νύχτα τόν κράτησα καί κοιµήθηκε στό Κελλί µου. Οἱ δαίµονες τόν ἔσυ-ραν µέχρι κάτω στόν λάκκο καί τόν ἔδειραν γιά τήν ἀποτυχία του. Τό πρωί σέκακή κατάσταση, τραυµατισµένος, γεµᾶτος ἀγκάθια καί χώµατα, ὡµολογοῦσε:«Μέ ἔδειρε ὁ Σατάν, γιατί δέν µπόρεσα νά σέ νικήσω».Ἔπεισε τόν Γιωργάκη νά τοῦ φέρη τά µαγικά του βιβλία καί τά ἔκαψε.Ὁ Γέροντας τόν κράτησε λίγο κοντά του καί τόν βοήθησε, ὅσο ἔκανε ὑπακοή.Ἐνδιαφέρθηκε νά µάθη, ἄν εἶναι βαπτισµένος, καί µάλιστα ἔµαθε καί σέ ποιάἘκκλησία εἶχε βαπτισθῆ. Ὁ Γιωργάκης συγκλονισµένος ἀπό τήν δύναµη καί τήνχάρι τοῦ Γέροντα, ἐπιθυµοῦσε νά γίνη µοναχός ἀλλά δέν µπόρεσε.Ὁ Γέροντας χρησιµοποιοῦσε τήν περίπτωση τοῦ Γιωργάκη γιά νά ἀποδείξηπόσο µεγάλη εἶναι ἡ πλάνη αὐτῶν πού νοµίζουν ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴ-διες, ὅλες τόν ἴδιο Θεό πιστεύουν, καί ὅτι δέν διαφέρουν οἱ Θιβετιανοί µοναχοί ἀπό τούς Ὀρθοδόξους.

Το παραπάνω απόσπασμα είναι ένα από τα "θαύματα" που υποτίθεται έκανε ο γέροντας Παΐσιος. Είναι δημοσιευμένο σε βιβλίο του ΓΕΣ, που μοιράστηκε σε φαντάρους. Μπορείτε να το βρείτε εδώ:
Βιβλίο  Σελίδα 45.

Αυτές λοιπόν τις ιστορίες περί θαυμάτων τόλμησε να σατιρίσει ο 27χρονος Βολιώτης, ιστορίες που αν τις έλεγε κανείς άλλος θα τον κλείναμε σε ψυχιατρείο. Και όμως υπάρχει κόσμος που θίχτηκε από την κριτική που ασκήθηκε σε τέτοιες ιστορίες περί θαυμάτων και στην κριτική που ασκήθηκε στην ευκολοπιστία που μας διακρίνει. Θα μου πείτε πως υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύει ότι στο χωριό του που είναι στην καλύτερη 10 ώρες από το αεροδρόμιο, έρχεται το άγιο φως κάθε Πάσχα από τα Ιεροσόλυμα. Το κακό με την κοινή λογική είναι ότι δεν είναι κοινή.
Αμφισβήτηση και κριτική, λοιπόν, ιστοριών όπως η παραπάνω συνεπάγεται βλασφημία και εξύβριση νεκρού. Που όμως έγκειται το γεγονός ότι η πλειοψηφία θεωρεί τα παραπάνω ως αδιαμφισβήτητα γεγονότα, ενώ η ανακάλυψη του μποζονίου του Χιγκς χλευάστηκε από την ελληνική εκκλησία και πέρασε στα αζήτητα των ειδήσεων? Όλα φίλτατοι είναι θέμα παιδείας. Η μόρφωση είναι πάντα εχθρός του σκοταδισμού και όταν το επίπεδο μόρφωσης και παιδείας ενός λαού είναι χαμηλό τότε ολισθαίνει σε ατοπήματα όπως η ανάδειξη της χ.α. σε σημαντικό ρυθμιστή της πολιτικής ζωής.

Η ανάδειξη του γέροντα Παΐσιου σε εξέχουσα μορφή οφείλεται στο ότι έχει "προφητεύσει", αφού έδειρε τον σαολίν, ότι θα μας σώσει ένα ξανθό γένος, από τη διεθνή συνωμοσία που υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια εναντίον των Ελλήνων.  Ότι θέλει να ακούσει δηλαδή ο Ελληνάρας, ότι δεν φταίει αυτός, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα ούτε να αλλάξει συνήθειες, και ότι άλλοι θα μας σώσουν. Η άτυπη αγιοποίηση ενός ανθρώπου που επέλεξε να αφήσει τα εγκόσμια και να απομονωθεί από την κοινωνία, αλλά παρόλα αυτά είχε άποψη για τα πάντα (διατροφή, ανατροφή παιδιών, υγεία), μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει από μόνη της, χωρίς να χρειαστεί να διανθιστεί η ιστορία με λογοπαίγνια ή μονταρισμένες εικόνες. Κλάμα όμως μπορεί να προκαλέσει το γεγονός ότι υπάρχουν συμπολίτες μας που θα ακολουθήσουν τη συμβουλή κάθε λογής γέροντα και όχι κάποιου ειδικού σε αυτά τα θέματα.



--Τό ἔτος 1945 κλήθηκε νά ὑπηρετήση τήν Πατρίδα. Παρουσιάστηκε στό Ναύπλιο καί πῆρε τήν εἰδικότητα τοῦ διαβιβαστοῦ. Κατόπιν πῆρε µε-τάθεση στό Ἀγρίνιο. Τόν ρωτοῦσαν:– Τί µέσο ἔχεις καί πῆρες τόσο καλή εἰδικότητα;– Δέν ἔχω µέσο.– Ἄστ᾿ αὐτά.– Ἔ..., τόν Θεό, ἀπαντοῦσε--


Όσοι έχουμε πάει φαντάροι ξέρουμε ότι καλύτερο βύσμα από παπά δεν υπάρχει. Επίσης αν πιστεύαμε όλοι στο θεό θα γινόμασταν διαβιβαστές. Τέρμα πια οι καλιόπες, τέρμα τα γερμανικά, τέρμα τα μαγειρεία. (Άλλο ένα θάυμα του γέροντα)

Η ευκολοπιστία και η προσωπολατρία έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που ένα κατασκευασμένο "θαύμα" του γέροντα από τον δημιουργό της σελίδας, έγινε ακόμα και πρωτοσέλιδο ενώ κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο για αρκετό καιρό. Μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει το γεγονός ότι χωρίς καμία άλλη απόδειξη το "θαύμα" ούτε που αμφισβητήθηκε. 

Η κριτική αμφισβήτηση λοιπόν των παραπάνω αποτελεί βλασφημία στο κράτος του Ελλαδιστάν και ύψιστο αδίκημα μιας που κινητοποιήθικε ο κρατικός μηχανισμός για να καταστείλει μια σελίδα του facebook. 

Έχει πραγματικά ενδιαφέρον να δει κανείς τη συνέντευξη του διαχειριστή της ιστοσελίδας. 

Μέσα σε όσα αναφέρει έχει αξία να σταθούμε στα παρακάτω:

1. Οι αστυνομικοί της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος δέχτηκαν μέχρι και απειλές για να κατεβάσουν τη σελίδα. Πολίτες δηλαδή απειλούσαν αστυνομικούς και δεν έγινε απολύτως τίποτα, ενώ κατεβαίνεις σε μια πορεία, δεν κάνεις τίποτα και μπορεί να σου ανοίξουν το κεφάλι. Πολίτες απειλούσαν αστυνομικούς και δεν κινήθηκε διαδικασία να πιάσουν αυτούς που εκτοξεύουν απειλές, αλλά ο 27χρονος μάλλον ήταν εχθρός του κράτους. Πολίτες απειλούσαν αστυνομικούς να διαθέσουν πόρους στο να κατεβάσουν μια σελίδα που υπήρχε εδώ και ένα χρόνο, ενώ θα μπορούσαν να ασχολούνται με το να βρουν παιδεραστές ή και ακόμα πιο σοβαρά ηλεκτρονικά εγκλήματα. 
2. Η σελίδα υπήρχε εδώ και ένα χρόνο. Όποιος λοιπόν δεν ήξερε ότι υπήρχε αυτή η ιστοσελίδα, δεν υπήρχε περίπτωση να προσβληθεί. Η συντριπτική πλειοψηφία όσων τον κράζουν δεν ήξεραν καν ότι υπάρχει κάτι τέτοιο στο facebook. Επίσης η πλειοψηφία όσων τον κράζουν σίγουρα κατεβάζει καντήλια και χριστοπαναγίες.
3. Όταν κάτι σου επιβάλλεται, τότε είναι βέβαιο ότι θα τύχει αμφισβήτησης και χλευασμού από κάποιους. Η θρησκεία είναι κάτι που σου επιβάλλεται και δεν μπορείς να ξεφύγεις εύκολα. Τα θρησκευτικά στο σχολείο τα απέφευγες μόνο αν ήσουν άλλης θρησκείας. Το σίγουρο ήταν ότι είχες κάποια θρησκεία. Στο στρατό είναι αυτονόητο ότι είσαι χριστιανός, ενώ αν τολμήσεις να πεις το αντίθετο σε κοιτάνε με μισό μάτι και σε βάζουν να ορκιστείς με τους μουσουλμάνους. Μέρος της φορολογίας που  πληρώνεις πάει για μισθούς κληρικών. Εννοείται λοιπόν ότι θα ασκήσεις κρητική.  Πόσο μάλλον όταν σου επιβάλλονται τέτοιου είδους ιστορίες ως απόδειξη για την ύπαρξη θεού. 
4. Ακόμα δεν έχει βρεθεί κάποιος γέροντας/άγιος/όσιος που να θεραπεύει ακρωτηριασμένα άκρα, όλοι θεραπεύουν αυτά που δεν φαίνονται.

Πόσες σελίδες υπάρχουν που καλούν σε εθνοκαθάρσεις, πογκρόμ εναντίων μεταναστών, πόλεμο εναντίον της Τουρκίας, των Σκοπίων, της Αλβανίας? Σε πόσα σχόλια στο internet δεν εμφανίζονται καλόπαιδα που εκτοξεύουν απειλές σε όποιον απλά δεν πάει με τα νερά τους? Δεν κινήθηκε όμως ποτέ η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος εναντίον τους.

Στην τελική ας κάτσει και ας σκεφτεί ο κάθε ένας πόσοι άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο που μπορεί να τον βρίζουν αυτή τη στιγμή, πόσες σελίδες και περιοδικά μπορεί να γράφουν κάτι που να τον κάνουν να εκραγεί από τα νεύρα του (αν τα διαβάσει βέβαια και μάθει ότι υπάρχουν) και τι κάνει για αυτό? Τίποτα. Αν ο θεός υπάρχει τότε σίγουρα δεν χρειάζεται υπερασπιστές. Τι κατάφεραν με το να κινήσουν τη διαδικασία αυτή? αμέσως εμφανίστηκαν άλλες 10 σελίδες. 

Η Ελλάδα πάντα ήταν πολύ οπισθοδρομική κοινωνία σε τέτοια θέματα. Στην Ευρώπη το κράτος έχει διαχωριστεί από την εκκλησία, οι πολίτες δεν πληρώνουν τους παπάδες από τη φορολογία τους, πουθενά δεν θα δεις εικόνες σε δημόσιες υπηρεσίες. Η πίστη είναι κάτι προσωπικό και δεν επιβάλλεται σε κανέναν και ούτε το συζητάνε δημόσια. Ο Έλληνας μπορεί να το παίζει μοντέρνος, trendy, γαμαώ, αλλά μην του πεις ότι αμφισβητείς την ύπαρξη θεού, γίνεται Ταλιμπάν με κεφαλαίο Τ. 

Το χειρότερο όμως είναι ότι σε μια εποχή που τα προβλήματα στη χώρα μας έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις, στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν υλικά λόγω έλλειψης χρημάτων, υπάρχουν πόροι για να φιμωθούν οι φωνές που αμφισβητούν το όπιο του λαού.

Καλώς ήλθατε στο Ιράν της Ευρώπης.

Δεν ανήκω εδώ.

Αναδημοσίευση από τον "Άνθρωπο του μετρό"

http://thestranger.wordpress.com/

Είναι δύσκολο συναίσθημα. Να γεννιέσαι σε έναν τόπο, να τον μαθαίνεις, να τον αγαπάς, να δένεσαι μαζί του, να τον νιώθεις δικό σου, να μη θες να φύγεις ποτέ από αυτόν. Και μια μέρα να συνειδητοποιείς ότι δεν ανήκεις πια σε αυτόν τον τόπο. Ότι δεν ταιριάζεις πια στα σχέδιά του. Ότι σε διώχνει με τον τρόπο του. Έχει αλλάξει ο τόπος, κι εσύ ζεις ακόμα στο παρελθόν, αγαπώντας έναν τόπο που σε μισεί. Όλα τα κτίρια, οι τοίχοι, οι δρόμοι, οι άνθρωποι που σου θυμίζουν κάτι ευχάριστο είναι ακόμα εκεί, όμως πλέον είναι εχθρικοί απέναντί σου. Να νιώθεις προδομένος από τον τόπο που σε γέννησε. Ορφανός.

Δεν ανήκω εδώ. Ζω εδώ, αλλά δεν ανήκω εδώ. Ανήκω σε αυτό που ήταν το “εδώ” παλιά. Και τώρα δεν υπάρχει πια. Άρα δεν ανήκω πουθενά. Δε χωράω πουθενά. Όπου κι αν πάω πια θα είμαι ξένος. Κι εδώ να μείνω, πάλι ξένος θα είμαι, όσους δικούς μου ανθρώπους κι αν έχω εδώ. Και είναι δύσκολο να είσαι ξένος σε έναν τόπο που δε θέλει τους ξένους. Ακόμα κι αν δε μοιάζεις για ξένος.

Έχω μάθει στη ζωή μου πως όταν δε σου αρέσει κάτι πρέπει να προσπαθήσεις να το αλλάξεις. Έχω μάθει όμως και πως όταν αυτό το “κάτι” δε θέλει να αλλάξει, τότε είναι μάταιο να προσπαθήσεις. Και αυτός ο τόπος δε θέλει πια να αλλάξει. Τουλάχιστον όχι προς το καλύτερο. Όποια αλλαγή γίνεται είναι προς το χειρότερο. Αν το σκεφτείς, είναι λογικό: Όπως είναι πολύ πιο εύκολο να ξεκινήσεις μία κακή συνήθεια παρά να την κόψεις, έτσι είναι και πιο εύκολο να γίνεις χειρότερος παρά καλύτερος. Αν θέλεις να γίνεις καλύτερος πρέπει να το προσπαθήσεις πολύ. Και αυτός ο τόπος δε θέλει να προσπαθήσει.

Μήπως πρέπει να αλλάξω εγώ για να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα του τόπου μου; Θα το έκανα αν ήταν να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Αλλά αν για να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα πρέπει να γίνω ρατσιστής, κωλογλείφτης, απάνθρωπος ή απατεώνας, τότε προτιμώ να μείνω για πάντα απροσάρμοστος. Μπορεί να μη νιώσω ποτέ καλά με αυτόν τον τόπο, θα νιώθω όμως καλά με τον εαυτό μου.

Δεν ανήκω εδώ. Είμαι ξένος. Τα χαρτιά μου λένε τη μισή αλήθεια. Ταυτότητες, διαβατήρια, ΑΦΜ. Αν δε νιώθεις σαν στο σπίτι σου, όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Τυπικά, όπως το ζώδιο και ο ωροσκόπος σου. Δε θα έδερνες ποτέ κάποιον επειδή είναι Υδροχόος, έτσι δεν είναι; Τότε γιατί είναι πιο λογικό να δέρνεις κάποιον επειδή τα χαρτιά του γράφουν κάτι που μπορεί να είναι μόνο η μισή αλήθεια;

Πότε έγινε τόσο απάνθρωπος αυτός ο τόπος; Μάλλον θα ήταν εκείνη την εποχή που καθόμασταν στους καναπέδες μας και τον παρακολουθούσαμε στην τηλεόραση να αλλάζει, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι ήμασταν κι εμείς μέσα στην τηλεόραση και μας έβλεπαν οι άλλοι να αλλάζουμε κι εμείς μαζί. Αφήσαμε τον τόπο μας σε χέρια άλλων, κι αυτοί τον έκαναν σαν τα μούτρα τους. Φταίμε κι εμείς. Δεν τον προστατεύσαμε.

Αλλά πού να ξέραμε; Κάθε άνθρωπος με στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας ξέρει. Και όταν βλέπει μπροστά του να ξετυλίγεται ένα από τα πιο μαύρα κεφάλαια της ιστορίας, που μέχρι τότε μόνο στα βιβλία είχε δει, ξέρει. Όμως εμείς δε μάθαμε στοιχειώδη ιστορία. Μάθαμε να αγαπάμε τον τόπο μας άνευ όρων, να μισούμε όλους τους άλλους και να θεωρούμε τον δικό μας καλύτερο απ’όλους, και όλα αυτά χωρίς επιχειρήματα. Απλά επειδή γεννηθήκαμε εδώ. Όχι για όσα κάνουμε εμείς ή κάνει για μας αυτός ο τόπος, αλλά για κάτι τυχαίο. Τέτοιοι είμαστε. Όταν λοιπόν η ιστορία ήρθε για να επαναληφθεί, εμείς δεν το καταλάβαμε. Πολλοί ακόμα δεν το έχουν καταλάβει. Κι έτσι όλα αρχίζουν από την αρχή.

Δεν ανήκω εδώ, γαμώτο. Ίσως δεν ανήκα ποτέ, αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Αγάπησα αυτόν τον τόπο που έζησα και μεγάλωσα και δεν ήθελα να δω τα σημάδια που μου έδειχναν ξεκάθαρα ότι δεν ήμουν πια ευπρόσδεκτος σε αυτόν. Δεν ανήκω πουθενά. Ορφανός από πατρίδα. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Είδα κι αυτούς που ανήκουν εδώ. Δεν τους ζηλεύω καθόλου. Δε θέλω να γίνω σαν αυτούς. Δε χρειάζομαι πατρίδα. Χώρο να ζήσω χρειάζομαι. Αλλά αν δεν έχεις πατρίδα, τότε πού να βρεις χώρο να τον πεις “δικό σου”;

Δεν ανήκω.

Ποιος φταίει τελικά?

Τελικά ποιος φταίει για την κατάντια της χώρας μας? Στην αρχή έφταιγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, μετά, δειλά δειλά, ειπώθηκε ότι φταίνε όσοι σπουδάζουν και σπούδασαν και έχουν απαίτηση, άκουσον άκουσον, να δουλέψουν πάνω σε αυτό που σπούδασαν. Μετά βρήκαμε ότι φταίνε και οι 300, όχι του Λεωνίδα οι άλλοι, μετά ότι φταίνε οι αριστεροί, μετά ότι φταίνε οι Πακιστανοί, Αφγανοί και γενικά όσοι είναι στην Ελλάδα και το χρώμα τους δεν είναι το συνηθισμένο και γενικά όποιος δεν μιλάει ελληνικά ή δεν είναι αρκετά Έλληνας. Το τελευταίο ειδικά θα αποφασιστεί από άτομα που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον Σωκράτη, από τον Ισοκράτη, τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο, γράφουν άπταιστα greeklish και δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την αρχαία και τη νεότερη ιστορία της χώρας που παρουσιάζονται ως προστάτες και λυτρωτές.

Ποιος όμως φταίει πραγματικά για το σημείο που έχουμε φτάσει? Μπαίνουμε αισίως στον 5ο χρόνο της κρίσης στην Ελλάδα και το σχέδιο δείχνει να δουλεύει ρολόι. Έχουμε πειστεί ότι κρίση έχουμε και είχαμε μόνο εμείς, ότι φταίνε οι 300 που τα φάγανε, λες και κυβερνάνε ταυτόχρονα και οι 300 και όχι ένα, ή όπως γίνεται τώρα πιο πρόσφατα 3 κόμματα, και ότι αυτοί οι 300 ήταν ίδιοι εσαεί.

Ποιος τους έβγαζε στη βουλή τόσα χρόνια τότε αφού είναι κλέφτες?

Ακριβώς το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πιστεύει κάτι τέτοιο αποδεικνύει δύο τινά. Πρώτον ότι η μεγαλύτερη μαγκιά του καπιταλισμού ήταν να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει και δεύτερον ότι η αποχαύνωση και αποβλάκωση ενός λαού με υποκουλτούρα και διάλυση της παιδείας πέτυχε. Πέτυχε γιατί σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα υπήρχε λαός που υπέφερε τόσα από το ναζισμό να ψηφίζει και να επικροτεί τους σύγχρονους υμνητές του ναζισμού, αν δεν είχε χαμηλή παιδεία, καθόλου ιστορική μνήμη.

Η κρίση είναι, κρίση δομική του καπιταλισμού αλλά δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με αυτό, δεν έχω τις ούτε τις γνώσεις, ούτε το κουράγιο, ούτε την όρεξη (πλέον).

Ποιος λοιπόν φταίει? Αφού η κρίση είναι κρίση του καπιταλισμού τι θα μπορούσαμε εμείς να κάνουμε? Σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε. Θα μπορούσαμε όμως να είμαστε σε καλύτερη μοίρα.

Ακόμα όμως και τώρα ο κάθε ένας από εμάς αρνείται να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.

Δεν παραδεχόμαστε ότι φταίμε που είχαμε τόσα χρόνια να μας κυβερνάν οι ίδιοι και οι ίδιοι με αντάλλαγμα μια θέση στο δημόσιο, ενώ ξέραμε ότι είναι κλέφτες και άχρηστοι.
Δεν παραδεχόμαστε ότι φταίμε που καμαρώναμε σαν γύφτικο σκεπάρνι  όταν έβγαινε βουλευτής από το χωριό μας και δεν κοιτάγαμε το απλό, τι πολιτική θα ακολουθήσει.
Δεν παραδεχόμαστε ότι ανεχτήκαμε να διαλυθούν συνδικάτα και σωματεία με αντάλλαγμα 50 παραπάνω ευρώ το μήνα.
Δεν παραδεχόμαστε ότι πάντα πάμε να κάνουμε τη δουλειά μας με πλάγιους τρόπους.
Δεν παραδεχόμαστε ότι και εμείς την κάναμε την μαλακία μας μέχρι ενός σημείου.
Αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν παραδεχόμαστε ότι όσο εμείς πεινάμε, υπάρχουν κάποιοι που θυσαυρίζουν, υπάρχουν κάποιοι που κάνουν διακοπάρες, με τις κοτεράρες τους, που τις έχουν βγάλει με τον δικό μας τον ιδρώτα. αυτοί οι κάποιοι φοροδιαφεύγουν τόσα χρόνια και δεν τους πειράζει κανείς.

Τον Έλληνα όμως πρέπει να τους πεις ότι δεν φταίει αυτός. Πρέπει να του πεις ότι φταίει κάποιος άλλος. Πρέπει να του πεις ότι φταίει ο Πακιστανός που το παιδί του με πτυχίο στα οικονομικά είναι άνεργο. Πρέπει να του πεις ότι τεχνικό γραφείο που είχε έκλεισε επειδή υπάρχουν Αφγανοί που πουλάνε μαϊμού τσάντες στην Ομόνοια. Πρέπει να του πεις ένα παραμύθι για να αποκοιμηθεί και προς θεού μην του πεις να βγει στο δρόμο να διεκδικήσει. Πες του ότι θα ξεβρωμίσεις εσύ τον τόπο για αυτόν. Αυτά λοιπόν του λέει και η χ.α. και τον έχει κερδίσει.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ λένε ότι έλεγε και το ΠΑΣΟΚ το 80. Για αυτό και ανέβηκαν τα ποσοστά τους. Δεν θέλει να αλλάξει ο Έλληνας ρε παιδάκι μου.

Δεν γίνεται να λες στον σύγχρονο Έλληνα ότι θα πρέπει να βγει στο δρόμο και να απεργήσει, να διεκδικήσει, έστω και μία στο τόσο. Θα σε μισήσει. Όταν οι εποχές ήταν καλύτερες και έβρισκες δουλειά σχεδόν αμέσως, αν έλεγες σε κάποιον να απεργήσει σε κοίταγε φοβισμένος και σου έλεγε ότι μπορεί να τον απολύσουν. Τώρα ούτε κουβέντα. Ε κάτσε και φάτα στη μάπα τώρα.

Λαός που ξεχνάει την ιστορία του παύει να υπάρχει. Λαός που μένει προσκολλημένος σε αυτή παύει να εξελίσσεται. Εμείς δυστυχώς έχουμε κάνει και τα δύο.

Κλείνω με ένα παλιό αλλά πολύ επίκαιρο τραγούδι του Κηλαηδόνη.

Εργασιακή νοοτροπία και διάφορα άλλα.

Σε 4 μέρες κλείνω ένα μήνα στην Αγγλία. Πραγματικά μου φαίνεται σαν χτες που πήγα για πρώτη μέρα στη δουλειά, ολίγον τι χεσμένος χωρίς όμως να το δείχνω.

Στον ένα μήνα λοιπόν που δουλεύω έχουν φύγει δύο άτομα από το τμήμα που δουλεύω και έχω μείνει μόνος μου. Ο ένας που έφυγε είναι ο Γιάννης, παλιός μου συμφοιτητής ο οποίος έκανε και το κονέ, για να πάρω τη δουλειά ο οποίος πήγε στο Leicester για μεταπτυχιακό, και μια γυναίκα η οποία έφυγε με άδεια μητρότητος για αρκετούς μήνες. Λογικό είναι ότι όλη η δουλειά του fabrication department έχει πέσει επάνω μου και στον Steve που είναι στην ουσία ο manager μου. Περιμένουμε ένα ακόμα άτομο αλλά μέχρι τότε τρέχω.

Όση δουλειά και να έχει λοιπόν κανείς δεν κάθεται παραπάνω ώρα. Μόλις κλείσει το 8ωρο όλοι έχουν φύγει. Όση δουλειά και να έχει στις 1 έχει lunch break. Τις υπόλοιπες ώρες βέβαια έχει τρέξιμο. Αυτό φανερώνει το πως αντιμετωπίζουν το θέμα δουλειά, ότι από τη δουλειά ζούνε αλλά δεν θα πεθάνουν κιόλας πάνω στο γραφείο ή πάνω στον πάγκο εργασίας.

Στα δύο άτομα που έφυγαν από τη δουλειά η εταιρεία έκανε γεύμα με καλεσμένους όλους τους εργαζόμενους, στον δε Γιάννη μαζέψαμε όλοι λεφτά και η εταιρεία έβαλε τα υπόλοιπα για να του πάρουμε ένα επιστημονικό κομπιουτεράκι που θα του χρειαστεί στο master που θα κάνει.

Από την τελευταία μου δουλειά στην Ελλάδα έπρεπε να τους απειλήσω ότι θα πάω στην επιθεώρηση εργασίας για να με πληρώσουν, και πάλι δεν μου τα έβαλαν όλα τα λεφτά που μου χρωστούσαν. Κάντε λοιπόν τις συγκρίσεις.

Επειδή είμαι ακόμα νέος στη δουλειά όλοι είναι πρόθυμοι να μου δείξουν και να μου εξηγήσουν, αν και πιστεύω ότι μαθαίνω γρήγορα και έχω κάνει μεγάλα βήματα. Σε αυτό βοηθάει και το γεγονός ότι τα αγγλικά μου ήταν σε πολύ καλό επίπεδο αλλά όσο καλά αγγλικά και να νομίζεις ότι ξέρεις you are in for a big surprise mate. Το could you repeat please θα το έχεις στην αρχή ψωμοτύρι. Το σπαστικό είναι ότι εσένα σε καταλαβαίνουν, αλλά εσύ μπορεί και να μην τους καταλάβεις. Δεν ήταν λίγες οι φορές που απλά γέλαγα σαν το χαζό και έλεγα yes indeed ελπίζοντας να μην έχω κάνει χοντρή μαλακία.

Κάτι πολύ συνηθισμένο είναι τα εταιρικά γεύματα. Γενικός κανόνας είναι ότι πας no matter what, και ο λόγος είναι ότι οι Άγγλοι είναι πολύ δυνατοί στο gossip άρα αν δεν είσαι εκεί θα κουτσομπολέψουν για εσένα. Ειδικά στην αρχή είναι καλό να είσαι εκεί και να κάνεις δεσμούς με τους συναδέλφους σου. Γενικά θέλουν περισσότερο χρόνο από ότι οι Έλληνες για να σου ανοιχτούν οπότε τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνεις να πάνε χαμένες. Μην ξεχνάτε ότι θα είστε ξένοι σε μια χώρα που ναι μεν η κοινωνία είναι πολύ ανεκτική, το τατουάζ για παράδειγμα είναι πολύ mainstream, αλλά και πάλι θα είστε ξένοι. Οπότε το να πηγαίνεις στη δουλειά και να χαίρεσαι που θα δεις αυτόν που έκανες χαβαλέ προχτές στην pub είναι βάλσαμο. Γενικά θα θελήσουν να μάθουν για την κουλτούρα την ελληνική αλλά περιμένουν και από εσένα να κάνεις το ίδιο. Δεν θέλει μεγάλα βήματα, απλά για παράδειγμα δοκιμάστε γάλα στο τσάι σας.

Εδώ ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο. Όποιος πάει στην κουζίνα για να φτιάξει καφέ ή τσάι πρέπει, ΠΡΈΠΕΙ, να ρωτήσει και τους υπόλοιπος στο γραφείο αν θέλουν τίποτα να πιουν. Οπότε αν σας ρωτήσει κάποιος αν θέλεις ένα drink πρώτον σίγουρα δεν εννοεί αλκοόλ οπότε δεν σας την πέφτει και δεύτερον εκεί είναι η ευκαιρία να δείξεις ότι προσπαθείς. Πες ότι θα ήθελες ένα τσάι και θα δοκιμάσω αυτή τη φορά με γάλα. Αν δεν σας αρέσει, όπως και εμένα, μην το πείτε ευθέως απλά πείτε ότι είναι a bit different.  Γενικά εδώ το τσάι είναι επιστήμη και συνιστώ ανεπιφύλακτα το red bush tea (χωρίς γάλα).

Τέλος στο προηγούμενο post είχα πει ότι το National Insurance Number θα έκανε 3 περίπου εβδομάδες να έρθει. Ήρθε σήμερα τελικά, σε λιγότερο από μία. (!!!)

Υ.Γ.
Σήμερα με κάλεσε η αφεντικίνα και μου είπε ότι τη Δευτέρα θα πληρωθώ τις μέρες του Αυγούστου. Μου είπε ότι είναι πολιτική της εταιρείας σε τέτοιες περιπτώσεις, που πιάνει κάποιος δουλειά στο μέσο του μήνα, να πληρώνει στο τέλος του επόμενου μήνα όλα τα λεφτά αλλά σίγουρα θα χρειάζομαι τα λεφτά τώρα που είμαι φρέσκος στην Αγγλία οπότε έκανε τα κουμάντα της.  Καμία σχέση με Ελλάδα, μα καμία όμως...