Είναι το Η.Β. η γη της επαγγελίας?

Τον Ιούλιο κλείνω δύο χρόνια στην Αγγλία, δύο χρόνια σε μια καινούρια ζωή με καινούριους ρυθμούς, καινούριους φίλους, καινούρια δουλειά. Είναι όμως το Η.Β. και η Αγγλία ειδικότερα η γη της επαγγελίας για όλους τους κατατρεγμένους Έλληνες που ψάχνουν για δουλειά?

Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Όπως για τον Ιταλό σαν την Ιταλία δεν έχει πουθενά, σαν τον Γάλλο σαν τη Γαλλία δεν έχει πουθενά, σαν τον Ισπανό σαν την Ισπανία δεν έχει πουθενά έτσι και για τον Έλληνα δεν έχει πουθενά. Μου λείπουν αφάνταστα πράγματα από την πατρίδα όπως το φαγητό, ο καιρός (όχι όμως ο καύσωνας με τους 45 βαθμούς), οι γονείς, οι φίλοι, τα μέρη που είχα σαν στέκια και άλλα πράγματα. Αν με ρωτήσεις όμως αν θα γύρναγα πίσω θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη όχι. Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει εμένα να λέω όχι και φαντάζομαι ότι στη θέση μου θα είναι πολλοί από όσους ζούνε στο εξωτερικό.

Είναι οι παρέες? Είμαι τυχερός και έχω κάνει αρκετούς φίλους εδώ στην Αγγλία, Ιταλούς, Τούρκους, φυσικά Έλληνες, Γάλλους, Πορτογάλους, Καναδούς. Άγγλους όμως? Εκτός από κάποια άτομα στη δουλειά που ταιριάζουν τα χνώτα μας και ένα δύο άλλα άτομα δεν μπορώ να πω ότι ταιριάζουμε οι δύο λαοί.
Είναι ο καιρός?

Φυσικά όχι!
Είναι το φαγητό?

Εδώ γελάμε.
Είναι η διασκέδαση? Ίσως, μιας και εδώ έχω γλυτώσει από τα σκυλάδικα και η μουσική που γούσταρα από μικρός (Rock και blues) είναι διαθέσιμη παντού, από Pubs μέχρι μουσικές σκηνές με live μουσική. Αλλά μην μπλέξεις με μεθυσμένους αγγλάρες αργά το βράδυ, την έβαψες.

Τι είναι λοιπόν? Πολύ απλά είναι το ότι εδώ δουλεύοντας μπορείς να ζήσεις ανθρώπινα, νιώθεις ότι σε σέβονται, μπορείς να ονειρευτείς. Μην τρέφουμε αυταπάτες, όπως λέει και ο Δημήτρης στο Blog του "στον καπιταλιστικό κόσμο, ο εργάτης είναι πάντα εργάτης". 

Και εδώ υπάρχουν φαινόμενα εκμετάλλευσης, zero hour contracts τα λένε, και πολλοί Άγγλοι δουλεύουν έτσι. Είναι εκείνοι που σου φτιάχνουν τον καφέ στα Costa ή στα Starbucks αλλά και πολλοί ειδικευμένοι εργάτες και επαγγελματίες.

Εδώ δεν μπορούν να σπουδάσουν όσοι θέλουν παρά μόνο όσοι μπορούν, αλλά εδώ με το χαρτί από το αντίστοιχο τεχνικό λύκειο μπορείς να βρεις δουλειά. Εδώ αν δουλεύεις και προσπαθείς θα ανταμειφθείς. Γυρνάς στο σπίτι από τη δουλειά και δεν είναι τα νεύρα σου έτοιμα να σπάσουν. Δεν χρειάζεται να πας στην εφορία. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ.

Όπως είπαμε και πριν όμως δεν είναι όλα τέλεια. Και εδώ υπάρχει γραφειοκρατία, ειδικά αν μπλέξεις με το Council. Οι ασφάλειες αυτοκινήτου είναι πανάκριβες. Οι συγκοινωνίες είναι πλήρως ιδιωτικοποιημένες που σημαίνει πανάκριβες χωρίς το κόστος να μεταφράζεται σε υπηρεσίες. Το subcontracting δίνει και παίρνει που σημαίνει για κάτι που θα μπορούσε να το κάνει μια υπηρεσία να μπλέκουν 4 ιδιωτικές εταιρείες και το κόστος φυσικά να πηγαίνει στον τελικό καταναλωτή. Αν θέλεις να νοικιάσεις σπίτι είναι πολύ πιθανό να πρέπει να πας μέσω μεσίτη που πολλές φορές είναι εκνευριστικό ειδικά αν στο σπίτι παρουσιαστεί πρόβλημα, πέρα από τα agent fees. Αλλαγή δουλειάς μπορεί να σημαίνει και μετακόμιση μιας και οι αποστάσεις είναι μεγάλες ενώ πολλές εταιρείες είναι έξω από τις μεγάλες πόλεις για να μειώσουν τα κόστη.

Είναι λοιπόν η Αγγλία ο ιδανικός προορισμός? Εξαρτάται, τα ζυγίζεις και βλέπεις. Προσωπικά δεν το μετάνιωσα. Για όσους το σκέφτονται έχω να πω ότι πουθενά δεν είναι εύκολα γιατί όπως ανέφερα και παραπάνω ΚΑΙ εδώ είμαστε εργάτες και για τους εργάτες ποτέ δεν είναι εύκολα.

Υ.Γ.
Εδώ και λίγες βδομάδες (μάλλον μήνες) είναι στα σκαριά μια καινούρια σειρά. Λέγεται Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς και μπορείτε να βρείτε πληροφορίες εδώ:
http://www.pikro-tsai.gr/xenitia/