Τέτοιες μέρες πριν ένα χρόνο ήταν που ήρθα στην Αγγλία, μόνο με δύο βαλίτσες ρούχα και ένα laptop. Εξέλιξη που σίγουρα δεν σκεφτόμουνα όταν 18 χρονών ξεκίναγα να σπουδάζω, ούτε όταν πέντε χρόνια αργότερα έπαιρνα πτυχίο.
Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο έχω μάθει πράγματα, έχω δει μέρη, όχι όσα θα ήθελα αλλά έχω δει, έχω γνωρίσει ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ξεκίνησα να κάνω πράγματα που ανέβαλα για πολύ καιρό (και έχω να κάνω και άλλα) όσο ήμουν Ελλάδα, για διάφορους λόγους το κάθε ένα, έκανα καινούριους φίλους. Σε ένα μεγάλο βαθμό ηρέμησα.
Από την άλλη μελαγχόλησα, σε ορισμένες περιπτώσεις αγχώθηκα, μου έλειψαν και μου λείπουν οι γονείς και οι φίλοι μου. Έχασα στιγμές όπως γάμους, βαφτίσια, γεννήσεις και κηδείες, αναπόφευκτα έκανα και συγκρίσεις μεταξύ της ζωής εδώ και της ζωής πίσω οι οποίες άλλες φορές με γέμιζαν λύπη και άλλες φορές χαρά.
Πολλοί γνωστοί δεν μου ξαναμίλησαν εξ αιτίας αυτής της επιλογής μου, αλλά ευτυχώς ήταν γνωστοί και όχι φίλοι. Να είστε καλά ότι και να κάνετε.
Από την άλλη με πλησίασαν άνθρωποι για να με ρωτήσουν για την ζωή εδώ, άνθρωποι που έκαναν το βήμα να έρθουν είτε δεν το έκαναν για διαφορετικούς λόγους ο κάθε ένας. Αλήθεια λέω ότι ήταν χαρά μου που μιλήσαμε. Να είστε καλά.
Αν πρέπει να βάλω ένα πρόσημο σε αυτόν τον ένα χρόνο θα ήταν θετικό χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και συνεχίζουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου