Από τα φοιτητικά μου χρόνια έχουν περάσει 5 χρόνια πλέον. Από τα δύο σπίτια που άλλαξα στη διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής αυτό που μου έχει μείνει είναι οι ωραίες στιγμές που πέρασα με τα άτομα που συγκατοικούσα.
Στη συγκατοίκηση μαθαίνεις πολλά πράγματα, να σέβεσαι τον χώρο του άλλου, να οριοθετείς τον δικό σου, να αναλαμβάνεις υποχρεώσεις κλπ. Πλέον βέβαια στα 28 σου χρόνια το να συγκατοικείς είναι κάπως μιας και δεν είσαι 18, που είσαι στ'αρχίδια σου και δεν σε νοιάζει και τίποτα.
Από την άλλη, όταν είσαι σε μια ξένη χώρα που ακόμα ψάχνεις τα πατήματά σου και μαθαίνεις καινούρια πράγματα κάθε μέρα, είναι σωτήριο να έχεις κάποια άτομα σε απόσταση μίας πόρτας που μπορούν να σου πουν τι παίζει, που να ας και τι να κάνεις.
Άλλο πράγμα η συγκατοίκηση στα 22 λοιπόν και άλλο στα 28. Ένα σπίτι συγκατοίκων στα 22 (φοιτητών μηχανολογίας) θα είναι κάπως έτσι.
Τα προγράμματα των συγκατοίκων λίγο πολύ κοινά, κοινός λοιπόν και ο χρόνος του διαβάσματος κοινός και ο ελεύθερος χρόνος για αραλίκι.
Από την άλλη τώρα που πλησιάζουμε στα πρώτα -άντα, τα προγράμματα είναι πιο πιεσμένα, η κούραση μεγαλύτερη, οι αντοχές διαφορετικές. Πλέον δεν αντέχω μετά από μια βδομάδα δουλειάς να βγω έξω Παρασκευή και να το ξημερώσω πίνοντας ακατάπαυστα. Όσες φορές το έκανα ξύπνησα το Σάββατο με πονοκέφαλο και πήγε η μέρα χαμένη από το hangover. Πλέον τα μαζέματα των συγκατοίκων είναι προγραμματισμένα 2 ή και 3 μέρες πριν, για κάτι πιο νορμάλ και εκλεπτυσμένο σε σχέση με τις βραδιές champions league, με μπύρες και πίτσες.
Πλέον τα μαζέματα μοιάζουν κάπως έτσι:
Αν υπάρχει βέβαια και αυλή τότε μπορείς να κάνεις και κανένα BBQ.
Το πως συμπεριφέρεσαι λοιπόν στο σπίτι σου αλλάζει και με την ηλικία. Δεν λέω ότι γέρασα, αλλά όπως και να έχει, μεγάλωσα.
Στη συγκατοίκηση μαθαίνεις πολλά πράγματα, να σέβεσαι τον χώρο του άλλου, να οριοθετείς τον δικό σου, να αναλαμβάνεις υποχρεώσεις κλπ. Πλέον βέβαια στα 28 σου χρόνια το να συγκατοικείς είναι κάπως μιας και δεν είσαι 18, που είσαι στ'αρχίδια σου και δεν σε νοιάζει και τίποτα.
Από την άλλη, όταν είσαι σε μια ξένη χώρα που ακόμα ψάχνεις τα πατήματά σου και μαθαίνεις καινούρια πράγματα κάθε μέρα, είναι σωτήριο να έχεις κάποια άτομα σε απόσταση μίας πόρτας που μπορούν να σου πουν τι παίζει, που να ας και τι να κάνεις.
Άλλο πράγμα η συγκατοίκηση στα 22 λοιπόν και άλλο στα 28. Ένα σπίτι συγκατοίκων στα 22 (φοιτητών μηχανολογίας) θα είναι κάπως έτσι.
Από το σπίτι μου στη Νάξο όταν φιλοξενούσα 2 ρεμάλια φίλους μου (και ένα εγώ 3). Δεν είναι φοιτητικό σπίτι αλλά μια ιδέα την έχετε. |
Τα προγράμματα των συγκατοίκων λίγο πολύ κοινά, κοινός λοιπόν και ο χρόνος του διαβάσματος κοινός και ο ελεύθερος χρόνος για αραλίκι.
Από την άλλη τώρα που πλησιάζουμε στα πρώτα -άντα, τα προγράμματα είναι πιο πιεσμένα, η κούραση μεγαλύτερη, οι αντοχές διαφορετικές. Πλέον δεν αντέχω μετά από μια βδομάδα δουλειάς να βγω έξω Παρασκευή και να το ξημερώσω πίνοντας ακατάπαυστα. Όσες φορές το έκανα ξύπνησα το Σάββατο με πονοκέφαλο και πήγε η μέρα χαμένη από το hangover. Πλέον τα μαζέματα των συγκατοίκων είναι προγραμματισμένα 2 ή και 3 μέρες πριν, για κάτι πιο νορμάλ και εκλεπτυσμένο σε σχέση με τις βραδιές champions league, με μπύρες και πίτσες.
Πλέον τα μαζέματα μοιάζουν κάπως έτσι:
Rum Cake και Cheese Cake. Για τις συνταγές μην ντραπείτε, ρωτήστε. |
Μπιφτέκια, και Rib Eye steak |