Σελίδες

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Αγγλία δεν είναι μόνο το Λονδίνο

       Τέλος Ιουλίου συμπλήρωσα δύο χρόνια στο Ηνωμένο Βασίλειο, πιο συγκεκριμένα στη Μεγάλη Βρετανία και ακόμα πιο συγκεκριμένα στην Αγγλία. Απαραίτητες διευκρινήσεις οι παραπάνω και θα εξηγήσω αργότερα.

       Το blog αυτό το ξεκίνησα με σκοπό να καταγράφω τις εμπειρίες μου σε μια άλλη χώρα στην οποία ήρθα να ζήσω και να εργαστώ αλλά και να προσφέρω όσο μπορώ βοήθεια σε όσους θέλουν να έρθουν εδώ για να εργαστούν. Έβαλα links στα προφίλ μου σε facebook, Google+ (υπάρχει ακόμα αυτό το πράγμα) καθώς και LinkedIn ώστε όποιος θέλει να μπορεί να έρθει σε επικοινωνία μαζί μου για περισσότερες πληροφορίες και όντως αρκετός κόσμος ήρθε σε επαφή και όσο μπορούσα βοήθησα από την πλευρά μου. Παρατηρώ όμως το εξής φαινόμενο.
       Πολύς κόσμος δεν ξέρει που έρχεται, για αυτό και έκανα τις παραπάνω διευκρινήσεις. Ηνωμένο Βασίλειο λοιπόν είναι η Βόρεια Ιρλανδία, η Ουαλία, η Σκωτία (δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα, έχουν δημοψήφισμα σε λίγες μέρες) και η χώρα που ενδιαφέρει τους περισσότερους, η Αγγλία. Μεγάλη Βρετανία  είναι το νησί στο οποίο βρίσκονται όλες οι παραπάνω χώρες ΕΚΤΟΣ από την Βόρεια Ιρλανδία. Δείτε και τα παρακάτω βίντεο για περισσότερες πληροφορίες.


      Με ρωτάνε λοιπόν για τη ζωή στην Αγγλία ενώ έχουν σκοπό να πάνε στο Εδιμβούργο. Πρέπει λοιπόν να το ψάξετε λίγο καλύτερα μιας και ναι μεν έρχεστε στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Μεγάλη Βρετανία αλλά όχι στην Αγγλία αλλά στη Σκωτία η οποία υπάρχει περίπτωση να γίνει ξεχωριστή χώρα ανάλογα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Η Σκωτία δεν ήταν πάντα μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου και η ένταξή τους σε αυτό ήταν λόγω ανάγκης. (Δείτε το παρακάτω Βίντεο)


Επόμενο παράδοξο είναι ότι κόσμος που θέλει να έρθει στην Αγγλία θέλει ντε και καλά να έρθει στο Λονδίνο. Το Λονδίνο είναι ωραίο, έχει πάρα πολλά πράγματα να κάνεις, είναι τεράστιο, αλλά είναι τεράστιο (έχει και τα καλά του και τα κακά του το ότι είναι τεράστιο), υπάρχει άπειρος κόσμος που ψάχνει για δουλειά στο Λονδίνο και είναι ήδη στην Αγγλία ή στο Λονδίνο και όχι μόνο εσύ που ψάχνεις από την Ελλάδα και είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ από όλες τις απόψεις. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ότι το ενοίκιο για ένα δωμάτιο σε σπίτι στο Stratford (ζώνη 3) με άλλα 3 υπνοδωμάτια, κοινό μπάνιο, δίπλα από τις γραμμές του τρένου (δείτε φωτογραφία παρακάτω) είναι, αν είστε τυχεροί, £550 χωρίς λογαριασμούς και council tax.
Το τρένο ακριβώς έξω από το παράθυρο.
Τέλεια
Εξωφρενικές τιμές για ενοίκια οπότε πριν δεχτείτε μια προσφορά για δουλειά θα πρέπει να το λάβετε σοβαρά υπόψη σας το κόστος ζωής. Καθαρά προσωπική μου άποψη είναι ότι για να ζήσει κανείς στο Λονδίνο σε σπίτι μόνος του και να μην μετράει τα pence κάθε τέλος του μήνα πρέπει να κερδίζει από £35000 το χρόνο και πάνω. Πολύς κόσμος εργάζεται στο Λονδίνο αλλά μένει σε πόλεις εκτός του Λονδίνου για πληρώνει χαμηλότερο ενοίκιο.
Δεν έχω τίποτα προηγούμενα με το Λονδίνο αλλά πραγματικά πρέπει να είστε ρεαλιστές στην αναζήτηση εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο γιατί Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι μόνο η Αγγλία και Αγγλία δεν είναι μόνο το Λονδίνο.
Υπάρχουν πολλές αξιόλογες πόλεις στην Αγγλία πέρα από το Λονδίνο όπως το Brighton, το Bristol, το Manchester το Liverpool το Newcastle, το Norwich κλπ.
Ενδεικτικά δείτε σύγκριση κόστους ζωής του Brighton, του Liverpool και του Bristol με το Λονδίνο παρακάτω.

Brighton VS London
Liverpool VS London
Bristol VS London

Στο numbeo.com μπορείτε να κάνετε τις συγκρίσεις και μεταξύ άλλων πόλεων.

Εννοείται ότι αν δεχτείτε μια ικανοποιητική προσφορά για δουλειά στο Λονδίνο δεχτείτε τη εφόσον σας ικανοποιεί και σαν επαγγελματική προοπτική πέρα από το χρηματικό σκέλος.
(Για να δείτε πόσο θα είναι το καθαρό ποσό που θα κερδίζετε μπορείτε να δείτε εδώ:
http://www.thesalarycalculator.co.uk/ )

Πρέπει να είστε όμως ρεαλιστές. Αν η δουλειά σας είναι για παράδειγμα ηλεκτροσυγκολλητής τότε πιο πιθανό να βρείτε δουλειά εκτός Λονδίνου παρά στο Λονδίνο. Επίσης πολλές δουλειές για μηχανικούς είναι εκτός Λονδίνου, για Oil and Gas κοιτάτε κυρίως στη Σκωτία, αλλά από την άλλη πολλές δουλειές που έχουν σχέση με τα οικονομικά είναι στο Λονδίνο μιας και το Λονδίνο είναι το οικονομικό κέντρο.

Όσο για το Λονδίνο, υπάρχουν δύο "Λονδίνα". Για περισσότερες πληροφορίες δείτε τα παρακάτω.




Και για όσους έφτασαν στο τέλος του άρθρου έχω το παρακάτω δωράκι. Αν είστε στο Λονδίνο και θέλετε γύρο τότε μια βόλτα στο Camden Town είναι ότι χρειάζεστε.
Souvlaki Superstars με πολύ καλό γύρο χοιρινό, Τζατζίκι για τους νότιους και Κέτσαπ Μουστάρδα για τους βόρειους (δυστυχώς δεν έχει γιαούρτι για τους Κρητικούς).
Διεύθυνση και χάρτης ΕΔΩ




















Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Ελληνάρες

Τη μία βλέπεις αυτό και θέλεις να απαντήσεις




Απαντάς λοιπόν ότι μπορεί και να είμαστε (με 10% χρυσή αυγή μάλλον είμαστε) αλλά και εσείς βγάλατε πρώτο κόμμα το UKIP του Farage που λέει ότι οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι είναι κατώτεροι λαοί #irony .

Και μετά βλέπεις αυτό:
Και λες δεν μπορεί είναι photoshop οπότε πας στο προφίλ της και τι να δεις?
https://www.facebook.com/OfficialSofiaVergara/posts/739854882739215

Ότι δεν είναι photoshop. Όλα τα σχόλια έγιναν και είναι πραγματικά, όχι κολλητά το ένα με το άλλο αλλά έγιναν. Ο Ελληνάρας, πήγε και έψαξε μια Κολομβιανή ηθοποιό/μοντέλο για να τη βρίσει επειδή υποστηρίζει τη χώρα της.

Γίναμε έτσι λόγω κρίσης? Όχι πάντα ήμασταν απλά τώρα μας βγαίνει πιο "φυσικά". Δεν πρέπει να πάμε και μακρυά για να δούμε που κρυβόντουσαν όλοι αυτοί

Είναι ο αδερφός, φίλος, θείος, ξάδερφος, συνάδελφος. Είναι αυτός που θέλει να πάρει πίσω την Πόλη  από τους Ντούρκους αλλά κάνει την κότα όταν του κόβουν το μισό μισθό, είναι αυτός που χαίρεται όταν απολύουν κόσμο που "λουφάρει" κατά την άποψή του και ζημιώνει το δημόσιο αλλά έχει το αυθαίρετο με ρεύμα, νερό και τηλέφωνο μέσω γνωστού.

Είναι αυτός



 που βαράει μια γυναίκα που την αδικεί το κράτος στα μουλωχτά, γιατί και είναι ηλίθιος επειδή βαράει γυναίκα και δεν έχει καν τα αρχίδια να το κάνει στα ίσια.

Αυτά βλέπω κάθε μέρα και χαίρομαι που έφυγα από την Ελλάδα.

Ξέρω πως υπάρχουν και Έλληνες που δεν είναι έτσι, αλλά το 23% ψήφισε το κόμμα αυτών των προτώζοων



ένα άλλο 10% ψήφισε τους Ναζί
Ένα 8% ψήφισε το ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα, ένα 6% ψήφισε τον αχυράνθρωπο του μεγαλοκαναλάρχη - εργολάβου και ένα 42% αποφάσισε ότι δεν τον απασχολεί αυτό που ζει τα τελευταία χρόνια (εξαιρούνται οι αναρχικοί που δεν ψηφίζουν λόγω ιδεολογίας).

Υ.Γ.
Όχι δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά όταν έρθει στην εξουσία θα αρχίσουν τις κωλοτούμπες.


Πηγές:
Λέμε όχι στη χρυσή αυγή
Παρατηρητήριο μνημονιακών, νεοφιλελεύθερων και άλλων ψυχάκηδων



Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Είναι το Η.Β. η γη της επαγγελίας?

Τον Ιούλιο κλείνω δύο χρόνια στην Αγγλία, δύο χρόνια σε μια καινούρια ζωή με καινούριους ρυθμούς, καινούριους φίλους, καινούρια δουλειά. Είναι όμως το Η.Β. και η Αγγλία ειδικότερα η γη της επαγγελίας για όλους τους κατατρεγμένους Έλληνες που ψάχνουν για δουλειά?

Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Όπως για τον Ιταλό σαν την Ιταλία δεν έχει πουθενά, σαν τον Γάλλο σαν τη Γαλλία δεν έχει πουθενά, σαν τον Ισπανό σαν την Ισπανία δεν έχει πουθενά έτσι και για τον Έλληνα δεν έχει πουθενά. Μου λείπουν αφάνταστα πράγματα από την πατρίδα όπως το φαγητό, ο καιρός (όχι όμως ο καύσωνας με τους 45 βαθμούς), οι γονείς, οι φίλοι, τα μέρη που είχα σαν στέκια και άλλα πράγματα. Αν με ρωτήσεις όμως αν θα γύρναγα πίσω θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη όχι. Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει εμένα να λέω όχι και φαντάζομαι ότι στη θέση μου θα είναι πολλοί από όσους ζούνε στο εξωτερικό.

Είναι οι παρέες? Είμαι τυχερός και έχω κάνει αρκετούς φίλους εδώ στην Αγγλία, Ιταλούς, Τούρκους, φυσικά Έλληνες, Γάλλους, Πορτογάλους, Καναδούς. Άγγλους όμως? Εκτός από κάποια άτομα στη δουλειά που ταιριάζουν τα χνώτα μας και ένα δύο άλλα άτομα δεν μπορώ να πω ότι ταιριάζουμε οι δύο λαοί.
Είναι ο καιρός?

Φυσικά όχι!
Είναι το φαγητό?

Εδώ γελάμε.
Είναι η διασκέδαση? Ίσως, μιας και εδώ έχω γλυτώσει από τα σκυλάδικα και η μουσική που γούσταρα από μικρός (Rock και blues) είναι διαθέσιμη παντού, από Pubs μέχρι μουσικές σκηνές με live μουσική. Αλλά μην μπλέξεις με μεθυσμένους αγγλάρες αργά το βράδυ, την έβαψες.

Τι είναι λοιπόν? Πολύ απλά είναι το ότι εδώ δουλεύοντας μπορείς να ζήσεις ανθρώπινα, νιώθεις ότι σε σέβονται, μπορείς να ονειρευτείς. Μην τρέφουμε αυταπάτες, όπως λέει και ο Δημήτρης στο Blog του "στον καπιταλιστικό κόσμο, ο εργάτης είναι πάντα εργάτης". 

Και εδώ υπάρχουν φαινόμενα εκμετάλλευσης, zero hour contracts τα λένε, και πολλοί Άγγλοι δουλεύουν έτσι. Είναι εκείνοι που σου φτιάχνουν τον καφέ στα Costa ή στα Starbucks αλλά και πολλοί ειδικευμένοι εργάτες και επαγγελματίες.

Εδώ δεν μπορούν να σπουδάσουν όσοι θέλουν παρά μόνο όσοι μπορούν, αλλά εδώ με το χαρτί από το αντίστοιχο τεχνικό λύκειο μπορείς να βρεις δουλειά. Εδώ αν δουλεύεις και προσπαθείς θα ανταμειφθείς. Γυρνάς στο σπίτι από τη δουλειά και δεν είναι τα νεύρα σου έτοιμα να σπάσουν. Δεν χρειάζεται να πας στην εφορία. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ.

Όπως είπαμε και πριν όμως δεν είναι όλα τέλεια. Και εδώ υπάρχει γραφειοκρατία, ειδικά αν μπλέξεις με το Council. Οι ασφάλειες αυτοκινήτου είναι πανάκριβες. Οι συγκοινωνίες είναι πλήρως ιδιωτικοποιημένες που σημαίνει πανάκριβες χωρίς το κόστος να μεταφράζεται σε υπηρεσίες. Το subcontracting δίνει και παίρνει που σημαίνει για κάτι που θα μπορούσε να το κάνει μια υπηρεσία να μπλέκουν 4 ιδιωτικές εταιρείες και το κόστος φυσικά να πηγαίνει στον τελικό καταναλωτή. Αν θέλεις να νοικιάσεις σπίτι είναι πολύ πιθανό να πρέπει να πας μέσω μεσίτη που πολλές φορές είναι εκνευριστικό ειδικά αν στο σπίτι παρουσιαστεί πρόβλημα, πέρα από τα agent fees. Αλλαγή δουλειάς μπορεί να σημαίνει και μετακόμιση μιας και οι αποστάσεις είναι μεγάλες ενώ πολλές εταιρείες είναι έξω από τις μεγάλες πόλεις για να μειώσουν τα κόστη.

Είναι λοιπόν η Αγγλία ο ιδανικός προορισμός? Εξαρτάται, τα ζυγίζεις και βλέπεις. Προσωπικά δεν το μετάνιωσα. Για όσους το σκέφτονται έχω να πω ότι πουθενά δεν είναι εύκολα γιατί όπως ανέφερα και παραπάνω ΚΑΙ εδώ είμαστε εργάτες και για τους εργάτες ποτέ δεν είναι εύκολα.

Υ.Γ.
Εδώ και λίγες βδομάδες (μάλλον μήνες) είναι στα σκαριά μια καινούρια σειρά. Λέγεται Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς και μπορείτε να βρείτε πληροφορίες εδώ:
http://www.pikro-tsai.gr/xenitia/

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Απορία.

       Είχα να κατέβω Ελλάδα 1.5 χρόνο, από τον Αύγουστο του 2012, όταν και ανέβηκα στο Η.Β. για δουλειά. Από τότε δεν έτυχε να κατέβω Ελλάδα, είτε λόγω επαγγελματικών, είτε λόγω άλλων εξόδων (μετακόμιση), είτε δεν είχα άλλες μέρες άδειας.
        Δεν θα γράψω πολλά για το πως μου φάνηκε η πατρίδα μου, το πόσο άλλαξε η χώρα και η γειτονιά μου στην Αθήνα, αν άλλαξε καθόλου, μέσα σε αυτό τον 1.5 χρόνο, το τι μου είπαν φίλοι και συγγενείς. Μια απορία έχω μόνο.
        Στην πτήση προς Ελλάδα η συντριπτική πλειοψηφία ήμασταν Έλληνες. Στο Heathrow καθόμασταν στην ουρά μέχρι να έρθει η σειρά μας για έλεγχο, για επιβίβαση, για βαλίτσες. Γιατί ρε πούστη μου μόλις πατήσαμε το πόδι μας στην Ελλάδα ο ένας ήθελε να πατήσει τον άλλο στην ουρά? Γιατί όταν το αεροπλάνο ήταν σε προσέγγιση στο αεροδρόμιο ο Ελληνάρας έπρεπε να πάρει ντε και καλά τηλέφωνο ενώ ξέρει ότι απαγορεύεται? Έχει κάτι ο αέρας στην Ελλάδα ή είναι ο μέσος Ελληνάρας τόσο κότα που στο εξωτερικό δεν τον παίρνει να κάνει "μαγκιές".
         Όποιος μπορεί να μου λύσει αυτή την απορία.