Σελίδες

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Ένας χρόνος στο UK

Τέτοιες μέρες πριν ένα χρόνο ήταν που ήρθα στην Αγγλία, μόνο με δύο βαλίτσες ρούχα και ένα laptop. Εξέλιξη που σίγουρα δεν σκεφτόμουνα όταν 18 χρονών ξεκίναγα να σπουδάζω, ούτε όταν πέντε χρόνια αργότερα έπαιρνα πτυχίο. 

Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο έχω μάθει πράγματα, έχω δει μέρη, όχι όσα θα ήθελα αλλά έχω δει, έχω γνωρίσει ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ξεκίνησα να κάνω πράγματα που ανέβαλα για πολύ καιρό (και έχω να κάνω και άλλα) όσο ήμουν Ελλάδα, για διάφορους λόγους το κάθε ένα, έκανα καινούριους φίλους. Σε ένα μεγάλο βαθμό ηρέμησα.
Από την άλλη μελαγχόλησα, σε ορισμένες περιπτώσεις αγχώθηκα, μου έλειψαν και μου λείπουν οι γονείς και οι φίλοι μου. Έχασα στιγμές όπως γάμους, βαφτίσια, γεννήσεις και κηδείες, αναπόφευκτα έκανα και συγκρίσεις μεταξύ της ζωής εδώ και της ζωής πίσω οι οποίες άλλες φορές με γέμιζαν λύπη και άλλες φορές χαρά. 

Πολλοί γνωστοί δεν μου ξαναμίλησαν εξ αιτίας αυτής της επιλογής μου, αλλά ευτυχώς ήταν γνωστοί και όχι φίλοι. Να είστε καλά ότι και να κάνετε. 

Από την άλλη με πλησίασαν άνθρωποι για να με ρωτήσουν για την ζωή εδώ, άνθρωποι που έκαναν το βήμα να έρθουν είτε δεν το έκαναν για διαφορετικούς λόγους ο κάθε ένας. Αλήθεια λέω ότι ήταν χαρά μου που μιλήσαμε. Να είστε καλά.

Αν πρέπει να βάλω ένα πρόσημο σε αυτόν τον ένα χρόνο θα ήταν θετικό χωρίς δεύτερη σκέψη. 

Και συνεχίζουμε...


Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Norwich vs Panathinaikos 2-0

Το γήπεδο της Norwich
      Μετά από 2 χρόνια αποχής από το γήπεδο, λόγω στρατού στην αρχή και απόστασης από την Αθήνα μετά, το φιλικό με τη Norwich ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να δω τον Παναθηναϊκό μιας και το Norwich είναι μία ώρα με το τρένο από το Colchester όπου μένω. Το εισιτήριο του αγώνα έκανε 15 λίρες (£15.00 όπως το γράφουμε εδώ) και άλλες £15.00 το εισιτήριο του τρένου με επιστροφή.

      Για τον αγώνα δεν θα πω πολλά μιας και δεν είμαι ειδικός, άλλωστε το τελικό σκορ τα λέει όλα, ήττα με 2-0, εύκολα θα έλεγα. Το μόνο θετικό που μπορώ να βρω είναι ότι τα νέα παιδιά της ομάδας δείχνουν να τρέχουν και να παλεύουν όσο μπορούν αλλά δεν έχουν εμπειρία. Οι παίκτες της Norwich, έμπειροι μπαρουτοκαπνισμένοι παίκτες της Premier league, σε πολλές περιπτώσεις τους έκαναν πλάκα.
Προθέρμανση του Παναθηναϊκού
Επίσης σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαμε να απειλήσουμε από τον άξονα αλλά μόνο από τα πλάγια. Η απειρία φαινόταν σε περιπτώσεις όπου έπρεπε να βγει γρήγορη αντεπίθεση αλλά οι επιλογές ήταν λανθασμένες. Η ανάγκη για ένα χαφ με οργανωτικές ικανότητες είναι ολοφάνερη.

Και τώρα ας κάνουμε ορισμένες συγκρίσεις.
Για αρχή το γήπεδο. Το γήπεδο της Norwich, λεγόμενο και Carrow Road από τον δρόμο πάνω στον οποίο είναι χτισμένο είναι ένα ωραίο γήπεδο. Αρχικά χτισμένο 1935, έχει εκσυγχονιστεί από τότε αρκετές φορές, έχει εύκολη πρόσβαση, είναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ, δεν υπάρχει ίχνος από σκουπίδια και γόπες κάτω, δεν υπάρχουν σπασμένα καθίσματα. Ένα ωραίο γήπεδο που όμως δεν κάνει για καμία ομάδα στην Ελλάδα. Ο λόγος? Οι θύρες δεν έχουν διαχωριστικά, δεν υπάρχει προστατευτική τάφρος όπως στο ΟΑΚΑ, δεν υπάρχουν κάγκελα να χωρίζουν τους θεατές από το γήπεδο, δεν μας έκαναν σωματικό έλεγχο πριν μπούμε μέσα. Όλα τα παραπάνω είναι φανερό ότι στην Ελλάδα αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ντου, μπουκάλια και φωτοβολίδες και άλλα ωραία που έχουμε δει κατά καιρούς απο οπαδούς ΟΛΩΝ των ομάδων. Ναι είναι πιο "ξενέρωτα" από ότι στην Ελλάδα, τα συνθήματα τους δεν αναφέρονται στο αιδοίο (sic) της μάνας του αντιπάλου, το χειρότερο που ακούστηκε ήταν το Sit down Shut up για τους Παναθηναϊκούς που φώναζαν συνθήματα μέχρι το 90 παρά την εικόνα μας. Ακριβώς όμως επειδή είναι έτσι πάμε και στην επόμενη σύγκριση.

Σε αντίστοιχη πόλη όμως το Norwich στην Ελλάδα (Καλαμάτα ή Τρίκαλα ας πούμε) πόσοι ντόπιοι θα απαντούσαν σε ερώτηση "τι ομάδα υποστηρίζεις?" ΜΟΝΟ την τοπική ομάδα? Λίγοι. Οι απαντήσεις που θα έπαιρνες είναι: Παναθηναϊκός και Τρίκαλα, Ολυμπιακός και ΠΑΣ Γιαννινα. Παίζει η τοπική ομαδα με έναν από τους δύο μεγάλους και είναι σαν να μην έχει οπαδούς. Εδώ δεν είναι έτσι, οι κάτοικοι του Norwich είναι στην πλειοψηφία τους Norwich city και τίποτα άλλο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλες ομάδες σε μικρότερες κατηγορίες με έδρα το Norwich. Του Ipswich υποστηρίζουν την Ipswich. Ξέρουν μέχρι που μπορεί να φτάσει η ομάδα τους, δεν έχουν τρελές απαιτήσεις. Norwich και ας μην γαμήσω ποτέ για να παραφράσουμε και το σύνθημα του ΠΑΟΚ. Στο γήπεδο θα δεις όλες τις ηλικίες και όλες τις κοινωνικές τάξεις. Για τους κατοίκους του Norwich είναι μια γιορτή και ένα θέαμα, θέλουν οι ομάδα τους να πάει καλά αλλά αν δεν κερδίσει θα έχουν δει καλή μπάλα. Και όσο για το καλή μπάλα το εννοώ. Πάσες με τη μία, ωραίοι συνδυασμοί, τακτική, αλληλοκαλύψεις, σπάνια κατάχρηση της μπάλας. Απλό αλλά ωραίο και γρήγορο ποδόσφαιρο.

Προθέρμανση της Norwich


Η άλλη πλευρά του γηπέδου

   Μια ομοιότητα είναι το γεγονός ότι και εδώ έξω από το γήπεδο υπήρχαν καντίνες με φαγητό, όχι όμως το θεϊκό βρώμικο που έχουμε εδώ, αλλά τα κλασσικά fish and chips, καθώς και μια καντίνα με ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ γουρούνι στη σούβλα.

Ολόκληρο γουρούνι

 Και λίγα λόγια για το Norwich σαν πόλη. Μετά τον αγώνα κάτσαμε για φαγητό και μπύρα και μετά κάναμε μια βόλτα εκεί που είναι τα νυχτερινά μαγαζιά. Πολλά ωραία μαγαζάκια, από clubs μέχρι tapas bar, steak houses με μπαλκόνι στο ποτάμι, παλιά σπίτια διαμορφωμένα σε εστιατόρια με διακόσμηση μέσα που θυμίζει σπίτι παρά εστιατόριο και φυσικά pubs. Από την παλιά πόλη έχουν διατηρήσει αρκετά κτήρια καθώς και τον καθεδρικό ναό. Για ένα περίεργο λόγο τα μαγαζιά ήταν φθηνότερα από ότι στο Colchester.