Σελίδες

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Μαθαίνοντας κιθάρα

Ορισμένα πράγματα τα κάνεις αργά στη ζωή ή και ανάποδα. Για παράδειγμα ξεκίνησα το κάπνισμα στα 20 σαν φοιτητής και το έκοψα στα 27 μέσα στο στρατό.

Τώρα λοιπόν στα 28, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια στα 24 μου, μαθαίνω κιθάρα. Αγόρασα λοιπόν μια μεταχειρισμένη Ibanez G10 για £99.00, έναν ενισχυτή Orange micro crush για £34.00 και ένα καινούριο παιχνίδι που λέγεται Rocksmith για άλλες £34.00. Το παιχνίδι το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον έχει ξαναπροσπαθήσει και τα παράτησε ή σε όποιον του φαίνεται βουνό  το να μάθει. Δεν θα σε κάνει Steve Vai, αλλά από άχρηστο θα σε φτάσει σε ένα επίπεδο που να μπορείς να διαβάζεις ταμπλατούρες, να παίζεις ακόρντα, να ξέρεις να κάνεις ένα σωστό bend και να μάθεις να παίζεις 4-5 γνωστά τραγούδια. Σε ένα επίπεδο δηλαδή για να μπορέσεις να αρχίσεις να ψάχνεσαι μόνος σου.

Ταυτόχρονα μαθαίνω και τουμπερλέκι μιας και έχουμε φτιάξει μια υποτυπώδη μπάντα μαζί με άλλους Έλληνες και παίζουμε ρεμπέτικα και λαϊκά. Ελπίζω σε κανένα 3μηνο να μπορέσουμε να εμπλουτίσουμε με κανένα ελληνικό ροκ κομμάτι μιας που έχουμε και ηλεκτρική κιθάρα πλέον.

Ο λόγος λοιπόν που δεν γράφω τόσο συχνά είναι ότι κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά αφιερώνω τουλάχιστον 2 με 3 ώρες για να παίζω κιθάρα. Είναι ίσως από τις πιο ωραίες ασχολίες μιας και μπορείς να δεις τα αποτελέσματα της δουλειά σου μέρα με τη μέρα. Μέχρι πριν ένα μήνα δεν ήξερα τα ονόματα των χορδών ή τις νότες στην ταστιέρα, πλέον κάτι ξέρω και έχω ακόμα πολύ μέλλον.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου